Αναπτυξιακός Νόμος Σταθάκη: «επιλέξαμε να μη δώσουμε πολλά σε λίγες κατηγορίες επενδύσεων όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν. Κάναμε μια διαφορετική επιλογή και προσανατολίζουμε τους πόρους προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την πρωτογενή παραγωγή, την καινοτομία, τις περιφερειακές ανισότητες, με εγγυημένους πόρους που έχουν εγκριθεί προκαταβολικά, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε με τους προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους, όπου το κράτος έδινε υποσχέσεις που δε μπορούσε να εκπληρώσει».
ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΟΜΙΛΙΑΣ: Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι την κριτική που ασκήθηκε από την πλευρά της αντιπολίτευσης επ’ αφορμή της παρουσίασης, από την πλευρά μας, της οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας, της στρατηγικής που έχει η παρούσα Κυβέρνηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση και του πλαισίου στο οποίο είναι ενταγμένος αναπτυξιακός νόμος, μπορώ να την ταξινομήσω σε τέσσερις κατηγορίες:
Πρώτον, το dna της Αριστεράς είναι ασυμβίβαστο με την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Δεύτερον, η οικονομική πολιτική της Αριστεράς είναι ασυμβίβαστη με την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Τρίτον, ο τρόπος με τον οποίο η παρούσα Κυβέρνηση σχεδιάζει την αναπτυξιακή της στρατηγική.
Τέταρτον, ο ίδιος ο αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος δεν μπορεί να αντιστρέψει ή να συμβάλει στην αντιστροφή της οικονομίας.
Dna της Αριστεράς και ασυμβίβαστο με την ανάπτυξη: Είναι προφανές ότι το dna της Αριστεράς είναι διαφορετικό από το dna της Δεξιάς. Αυτό το θεωρώ δεδομένο, αυτονόητο και καταγεγραμμένο εδώ και δύο αιώνες με πολύ μεθοδικό και συστηματικό τρόπο.
Είναι στο dna της Αριστεράς να μεριμνά ότι τα σχολεία είναι ενιαία, καθολικά και δημόσια, προσβάσιμα σε όλες τις οικογένειες ανεξαρτήτως του εισοδήματος του κάθε παιδιού, δημιουργώντας μόρφωση για όλους και ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά, για να αναπτύξουν το εκπαιδευτικό τους κεφάλαιο. Θεωρώ ότι είναι στο dna της Αριστεράς η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας να μην εξαρτάται από το εισόδημα, αλλά να είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου.
Είναι στο dna της Αριστεράς να μεριμνά όχι μόνο για τους business indices που κυκλοφορούν, αλλά και για πιο απλούς δείκτες, τους δείκτες κοινωνικών ανισοτήτων σε μία χώρα. Και επιτρέψτε μου να θυμίσω εδώ ότι ο δείκτης κοινωνικών ανισοτήτων της Ελλάδας σήμερα είναι από τους χειρότερους, αν όχι ο χειρότερος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι στο dna της Αριστεράς να μεριμνά για μια ανάπτυξη η οποία σέβεται το περιβάλλον. Είναι στο dna της Αριστεράς η ανάπτυξη να γίνεται σε συνθήκες διανομής του εισοδήματος, κυρίως μέσα από τη σχέση κερδών και μισθών, που ισορροπεί τα πράγματα και εκπροσωπεί επαρκώς τον κόσμο της εργασίας. Είναι στο dna της Αριστεράς να διαμορφώνει μία γεωγραφική ενότητα στο πλαίσιο ενός εθνικού κράτους, που να μεριμνά για τις περιοχές και τις περιφερειακές ανισότητες.
Συνεπώς, απέναντι σε αυτό το dna η επαναλαμβανόμενη επιχειρηματολογία ότι οι επιχειρηματίες, οι επενδύσεις και οι ιδιώτες, όπου υπάρχει κυβέρνηση της Αριστεράς, τις καθιστά ασυμβίβαστες είναι ένα θέμα το οποίο μάλλον πρέπει να απαντηθεί από την άλλη πλευρά. Δηλαδή, δεν έχουμε κανένα ιστορικό δεδομένο ότι όταν η Δεξιά είναι στην εξουσία, ξαφνικά η ανάπτυξη συμβαίνει με τρομακτικούς ρυθμούς και όταν βγαίνει η Αριστερά αναστέλλεται, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, δεν είναι παραδεκτό από κανέναν.
Και ο λόγος είναι πολύ πιο απλός. Στο dna της Δεξιάς η ιδέα της ανάπτυξης είναι ταυτισμένη με μια σειρά από δεδομένα γι’ αυτό και η εμμονή σε τρία βασικά θέματα:
«Μειώστε φορολογία». Η μείωση φορολογίας σημαίνει μείωση κοινωνικού κράτους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν έχει ανακαλυφθεί άλλος τρόπος.
«Μειώστε τις ασφαλιστικές εισφορές». Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών σημαίνει μείωση των συντάξεων. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η μείωση του κράτους σημαίνει δημιουργήστε περισσότερες αγορές και αυτές οι αγορές είναι η υγεία, η παιδεία, οι κατασκευές, τα δημόσια έργα και πληθώρα άλλων πραγμάτων, για να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Συνεπώς, οι διαφορές είναι δεδομένες και τις θεωρώ αυτονόητες.
Άρα, ας κρατήσουμε το dna της Αριστεράς και να δούμε αν είναι συμβατό με μια στρατηγική ανάπτυξης η οποία είναι συμβατή με τα δεδομένα τα οποία υπάρχουν.
Περνάω στο δεύτερο θέμα, στην οικονομική πολιτική. Εξαιτίας όλων αυτών των πραγμάτων ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την οικονομική κρίση σήμερα, τη συμφωνία και ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνουμε και τη δημοσιονομική προσαρμογή και τη σταθεροποίηση της οικονομίας προφανώς και εκφράζουν αυτά τα στοιχεία της οικονομικής μας πολιτικής.
Δεν περικόψαμε το κοινωνικό κράτος παρά τα λεγόμενα από την Αντιπολίτευση. Διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο ισορροπημένης αύξησης των εισφορών και των φορολογικών εσόδων κατά τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό με δίκαιο τρόπο επιβαρύνοντας περισσότερο τις ανώτερες εισοδηματικά ομάδες και διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής ήπιο και, κατά την εκτίμησή μας, το δικαιότερο δυνατό υπό τις δεδομένες συνθήκες.
Διαμορφώνει αυτή η οικονομική πολιτική συνθήκες κατάρρευσης της οικονομίας; Η απάντηση είναι όχι. Φάνηκε από τα δεδομένα ότι αυτή η οικονομική πολιτική, όπως και το dna της Αριστεράς και πολλά άλλα πράγματα, διαμορφώνουν συνθήκες σταθεροποίησης και της κατανάλωσης εξαιτίας της μέριμνας για τη διανομή του εισοδήματος, άρα σταθεροποιούν την οικονομία και ταυτόχρονα διαμορφώνουν καλύτερες συνθήκες, προκειμένου να υπάρξουν ιδιωτικές πρωτοβουλίες, για να βγει η οικονομία από την κρίση.
Όμως, σε συνθήκες αποδυνάμωσης και κατάρρευσης όλων αυτών των παραμέτρων, τις οποίες ανέφερα, δεν μπορούσαμε παρά να ζήσουμε αυτό που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή μία συστηματική, μεθοδική κάθοδο της οικονομίας, χρόνο με τον χρόνο, ανάλογα με την ένταση των μέτρων τα οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν επιλέξει στο επίπεδο της οικονομικής πολιτικής.
Μπαίνω στην τρίτη και τελευταία ενότητα. Στον αναπτυξιακό νόμο, όσο και αν νομίζω ότι έγινε πολύ διεξοδική συζήτηση, ακόμα περιμένω μία ουσιαστική κριτική.
Ακούσαμε την κριτική γιατί δεν είναι όπως οι προηγούμενοι, οριζόντιος για όλους. Το απαντήσαμε αυτό το ερώτημα. Έπρεπε να κάνουμε μια επιλογή. Εάν τον αφήναμε οριζόντια για όλους, θα είχαμε επανάληψη των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων. Πολλά χρήματα σε λίγες κατηγορίες επενδύσεων, τουριστικά, αιολικά κ.λπ. και μεγάλες. Αυτά είναι έξω από την οπτική μας. Άλλο πράγμα χρειάζεται η οικονομία. Για να πας σε άλλη στρατηγική, πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Την κάναμε στον αναπτυξιακό νόμο και άρα η κριτική γιατί δεν συνεχίζουμε τον προηγούμενο νομίζω ότι είναι εν πολλοίς αδόκιμη. Κάναμε μία επιλογή και εκεί προσανατολίζουμε τους πόρους.
Η δεύτερη κριτική είναι γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι, όσους θα θέλαμε να υπάρχουν. Βεβαίως, ξεπερνώ το σημείο ότι δεν υπάρχουν καθόλου. Φέτος είναι 340 εκατομμύρια δεσμευμένα για τους παλιούς αναπτυξιακούς. Η κλιμάκωση είναι περίπου ομοιόμορφη στη διάρκεια των χρόνων. Το ποσό είναι 3,6 δισεκατομμύρια, όπως ξέρετε. Συνεπώς, στην ιδέα γιατί δεν πληρώνετε αμέσως όλους όσους ολοκλήρωσαν ή γιατί δεν απελευθερώνετε πλήρως όλες τις πληρωμές σε όλους τους κλάδους, όλους στο οριζόντιο σύστημα, απαντώ ότι θα επανέφερε το σύστημα ακριβώς σ’ αυτό που ήταν πριν, υποσχέσεις έναντι ενός αναπτυξιακού νόμου, τις οποίες δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει το κράτος.
Αυτό το δεδομένο δεν νομίζω ότι δημιουργεί κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο στους επενδυτές. Αντιθέτως, δημιουργεί μία διαρκή ανασφάλεια, προκαλεί μία διαρκή πολιτική διαμεσολάβηση προκαλεί και μία οικονομία η οποία πραγματικά διαμεσολαβείται από μία πολιτική κατάσταση, την οποία εμείς θέλουμε να αποφύγουμε.
Συνεπώς, ο στόχος είναι μετρημένος, δηλαδή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι στοχευμένος στην παραγωγή και στην καινοτομία, στις περιφερειακές ανισότητες. Είναι εγγυημένος με πόρους που έχουν προκαταβολικά εγκριθεί και είναι συμφωνημένοι. Είναι ένας νόμος, ο οποίος στο μέτρο των δυνατοτήτων του θα κάνει αυτό το οποίο καλείται να κάνει ένας αναπτυξιακός νόμος: να στηρίξει, να δώσει μία ώθηση σε επενδύσεις. Επαναλαμβάνω ότι υπολογίζουμε ότι για κάθε ένα ευρώ επιδότηση -προφανώς μιλάμε για μία επένδυση 4 ευρώ- σε μία πραγματική επένδυση, μαζί με τις επενδύσεις που συμπαρασύρει, θα είναι της τάξεως οκταπλάσιων επενδύσεων απ’ αυτό που είναι η επενδυτική εισφορά.
Κλείνω, λέγοντας το εξής: Τον παρόντα αναπτυξιακό νόμο, στοχευμένο, με τα δεδομένα που έχει, πρέπει να τον δούμε σε συνάφεια με όλο το άλλο φάσμα των εργαλείων, τα οποία αυτή τη στιγμή προσφέρουμε για την ανάκαμψη των ιδιωτικών επενδύσεων.
Αναφέρθηκε εκτενώς ο κ. Χαρίτσης στη συνάφεια που έχει ο αναπτυξιακός νόμος με τα ΕΣΠΑ. Επαναλαμβάνω ότι είναι συμπληρωματικά. Ένα μεγάλο μέρος των μικρών επιχειρήσεων start-up και των πολύ μικρών περνούν από το ΕΣΠΑ στο κομμάτι της επιχειρηματικότητας -όχι αποκλειστικά, γιατί θα υπάρξουν και άλλα προγράμματα- των μικρομεσαίων επιχειρήσεων περνούν από τον αναπτυξιακό και τις μεγάλες επιχειρήσεις τις περνάμε μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο που θα βελτιωθεί, αυτό των στρατηγικών επενδύσεων.
Αυτή η στρατηγική είναι συγκροτημένη, εύληπτη, στοχευμένη. Η ελληνική οικονομία είναι σε μια συγκυρία, την οποία κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε, το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πάρει πολύ μεγάλη ανάσα τους επόμενους μήνες, οι προβλέψεις και οι Κασσάνδρες των κακών μαντάτων θα διαψευστούν το δεύτερο εξάμηνο του 2016, όπως διαψεύστηκαν και το 2015. Η οικονομία θα γυρίσει, θα αποκτήσει θετικό πρόσημο το δεύτερο εξάμηνο του 2016, εδώ θα είμαστε να ενώσουμε δυνάμεις και να πάμε στην επόμενη μέρα.
Ευχαριστώ πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου