Δεν είναι αργία-Είναι απεργία

1η Μάη 1886, Ηνωμένες Πολιτείες: «Σηκωθείτε, δουλευτάδες της Αμερικής! Αφήστε κάτω τα εργαλεία σας την 1η του Μάη, 1886, σταματήστε τη δουλειά σας, κλείστε τα εργοστάσια, τις φάμπρικες και τα ορυχεία. Για μια μέρα το χρόνο. Μια μέρα επανάστασης, όχι ανάπαυσης! Μια μέρα που δεν ορίστηκε από τους καυχησιάρηδες εκπροσώπους των θεσμών που κρατούν την εργατιά σε υποτέλεια. Μια μέρα, στην οποία οι εργάτες κάνουν τους δικούς τους νόμους κι έχουν τη δύναμη να τους εφαρμόσουν, όλα αυτά χωρίς τη συγκατάθεση, την έγκριση αυτών που καταπιέζουν και κυβερνούν. Μια μέρα κατά την οποία με τεράστια δύναμη, η ενότητα της στρατιάς των δουλευτάδων παρατάσσεται κατά των δυνάμεων που σήμερα εξουσιάζουν τα πεπρωμένα του λαού όλων των εθνών. Μια μέρα διαμαρτυρίας ενάντια στην καταπίεση και την τυραννία, ενάντια στην αμάθεια και κάθε είδος πολέμου. Μια μέρα κατά την οποία οι εργάτες θα πρέπει να αρχίσουν να απολαμβάνουν “οκτώ ώρες για δουλειά, οκτώ ώρες για ανάπαυση και οκτώ ώρες για ό,τι θα ήθελαν”»

Το Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν με αίτημα τη μείωση των καθημερινών ωρών εργασίας από δέκα ως δώδεκα σε οχτώ, αίτημα που είχε αρχίσει να ζυμώνεται από τα μέσα του 1860. Η ειρηνική συγκέντρωσή τους βάφτηκε στο αίμα τουλάχιστον 11 νεκρών μετά από απρόκλητη επίθεση των πάνοπλων αστυνομικών που προσπάθησαν να τη διαλύσουν. Διαβάστε περισσότερα...

Η μέρα αυτή από τότε αποτελεί ορόσημο για τους εργατικούς αγώνες και γιορτάζεται παγκόσμια από το 1889.

Στην Ελλάδα η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση οργανώθηκε από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη το 1892. Το ψήφισμα της συγκέντρωσης ζητούσε: «Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται. Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν. Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.»

Το 1936 Η Πρωτομαγιά σημαδεύεται από τη δολοφονική επίθεση στρατού και αστυνομίας ενάντια σε καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη που άφησε πίσω της τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φλεβάρη με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των απεργών και συνεχίστηκαν με εκδηλώσεις αλληλεγγύης και σ’ άλλα εργοστάσια σ’ όλη τη χώρα.

Το 1944 οι Γερμανοί εκτελούν 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ήταν κρατούμενοι στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, οι περισσότεροι εξόριστοι, Ακροναυπλιώτες και Αναφιώτες κομμουνιστές, που τους παρέδωσε στο γερμανικό καταχτητή η 4 Αυγουστιανή Κυβέρνηση. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: "Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".

Το 1976, πάλι Πρωτομαγιά, πεθαίνει σε ένα "τροχαίο" (το οποίο έμεινε ως "περίεργο"στη συνείδηση όλων των Ελλήνων) ο Αλέκος Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ.

Το 1977 οργανώνεται η πρώτη ενωτική μεταπολιτευτική εκδήλωση στο Πεδίο του Άρεως.

Το 2001 η Πρωτομαγιά προανήγγειλε την πανεργατική απεργία που στις 17 Μάη ανάγκασε την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να σταματήσει την προσπάθεια Γιαννίτση για αλλαγή του ασφαλιστικού.

Σήμερα η 1η Μάη ακολουθεί μετά από τον πανεργατικό ξεσηκωμό του ασφαλιστικού του 2008 και αποτελεί την άμεση συνέχεια της πάλης ενάντια στην κυβέρνηση και τα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά της μέτρα.

Και φέτος την 1η Μάη, όλοι στο δρόμο, να πιάσουμε το κόκκινο νήμα της Πρωτομαγιάς και του αγώνα!