Άλλοι δύο εργαζόμενοι νεκροί. Οι στατιστικές θα καταγράψουν άλλα δύο θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα. Οι νεκροί στην εργασία βαφτίζονται «ατυχήματα». Για τον ίδιο λόγο που αυτοί που για να ζήσουν πρέπει να πουλάνε την εργατική τους δύναμη, είναι έρμαιο των διαθέσεων και των σκοπών του «εργοδότη» και της αδυναμίας ελέγχου ή της απουσίας των «επιθεωρήσεων εργασίας». Γιατί οι συνθήκες εργασίας που όλοι ξέρουμε: τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας (για να μην αυξηθεί το κόστος), οι αναγκαστικές υπερωρίες που οδηγούν στη χαλάρωση της προσοχής, η εντατικοποίηση στη δουλειά που αυξάνει το κέρδος, η πρόσληψη ενός ανειδίκευτου σε πόστο ειδικευμένου για να μην αυξηθεί το κόστος άρα να αυξηθεί το κέρδος, οι ουρές των ανέργων που περιμένουν πίσω, όλα αυτά έχουν ένα «ηθικό αυτουργό». Την επιδίωξη του μεγαλύτερου κέρδους.
Ας πέσουν οι μάσκες που βάζουν οι «ουδέτερες» λέξεις. Το λένε «ατύχημα» ενώ οι συνθήκες δουλειάς το κάνουν «εκτέλεση» και μάλιστα αναμενόμενη στατιστικά. Δεν είναι μεγάλα λόγια και υπερβολές. Στην Ελλάδα αναμένονται 100 – 120 θανατηφόρα «ατυχήματα» το χρόνο, προδιαγεγραμμένοι θάνατοι. Οι στατιστικολόγοι και οι εργοδότες το ξέρουν αυτό, όπως ξέρουν επίσης ότι κάθε 3,5 λεπτά πεθαίνει κάποιος στη Ευρώπη από αιτίες σχετικές με την εργασία.
Ο δρόμος των «μεταρρυθμίσεων» είναι στρωμένος με την απαίτηση, η αξιοσέβαστη επιχειρηματική τάξη να βρίσκει φθηνούς, ελαστικούς και πρόθυμους εργαζόμενους για ό,τι προκύψει. Ε λοιπόν τι να κάνουμε, σε κάθε «εθνική εκστρατεία» έτσι ή αλλιώς υπάρχουν απώλειες – παράπλευρες, όπως η μόδα των λέξεων επιβάλλει να λέγονται. Για μας δεν είναι φυσικό.Πιστεύουμε ότι το να έχει κανείς εργασία και να γυρνάει υγιής από αυτή, αποτελεί δικαίωμα. Και επειδή αυτό μαζί με άλλα δικαιώματα για μία αξιοπρεπή ζωή τα τελευταία χρόνια ωθούνται από τη πολιτική εξουσία και τους παρατρεχάμενούς της σε λήθη πρέπει στη μνήμη των συνανθρώπων μας να αφιερώσουμε ένα λεπτό σκέψης παραπάνω.
Να σκεφτούμε ότι αυτά δεν είναι «ατυχήματα» αλλά προδιαγραμμένα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης» της «ελαστικοποίησης» της αγοράς εργασίας, είναι προδιαγραμμένα αποτελέσματα των πολιτικών που βάζουν το κέρδος πάνω από τους ανθρώπους. Όχι μόνο αυτά τα αποτελέσματα αλλά και όλα τα άλλα που ζούμε τα τελευταία χρόνια, την αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος (δούλευε περισσότερο και πάρε λιγότερα), τις τρελές αγελάδες (ταΐζουμε τις αγελάδες κρέας γιατί αυξάνεται η παραγωγή και τα κέρδη), το μολυσμένο νερό από τις επιχειρήσεις που έπιναν οι κάτοικοι στη Βοιωτία, (κανένας μηχανισμός ελέγχου δεν το εντόπισε τόσα χρόνια), το μολυσμένο ηλιέλαιο (απόφαση της ΕΕ τα τάνκερ να μπορούν να μεταφέρουν τρόφιμα μαζί με τοξικές ουσίες ώστε να μειωθεί το κόστος μεταφορών), τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων (πεδίο δόξης λαμπρό για τις κατασκευαστικές και τις τουριστικές επιχειρήσεις). Όλα αυτά δεν είναι άσχετα φαινόμενα. Έχουν ένα κοινό παρανομαστή: το νεοφιλελευθερισμό, το σύνθημα «τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους» που υπηρέτησαν τα κόμματα που διακυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Τα κόμματα εξουσίας, η πολιτική τάξη, έχουν βάλει τον αυτόματο πιλότο των ελευθέρων αγορών για το κεφάλαιο, ενώ προσφέρουν ένα κόσμο γενικευμένων κινδύνων και ανασφάλειας για τους εργαζόμενους.
Οι επιχειρηματίες «λένε» ότι το εργατικό κόστος είναι υψηλό, και προωθούν το 65ωρο σε επίπεδο Ευρώπης, ή την ενοικίαση εργαζομένων (αυτή τη σύγχρονη μορφή σκλαβιάς) ή την ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών ή ότι άλλο χρειάζεται. Κατονομάζουν δε, συντεχνίες, μειοψηφίες, οπισθοδρομικούς και ανιστόρητους «ιθαγενείς» όσους απαιτούν τα δικαιώματα σε μία καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση αυτόματου πιλότου προς επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα και της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής που μας οδηγούν, πρέπει να αντισταθούμε. Το μόνο μας όπλο είναι η αλληλεγγύη και ο μόνος δρόμος για μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη. Όσο αδύνατοι και αν είμαστε σήμερα, γιατί η ανεργία και το κυνήγι του μεροκάματου μας κόβει τα πόδια, γιατί μας έχουν χωρίσει σε ξένους και σε ντόπιους, που παρόλο που μας εκμεταλλεύονται, μας «σκοτώνουν» και τους δύο. Με μια διαφορά: οι μετανάστες δεν έχουν χαρτιά, είναι «παράνομοι», και για το κράτος απλώς «ανύπαρκτοι». Άρα έχουν και ανύπαρκτα δικαιώματα. Όταν δεν «υπάρχεις» δεν μπορείς ούτε να ασφαλιστείς, ούτε να χτυπήσεις, ούτε να σκοτωθείς, ούτε να ταφείς, ούτε να αποζημιωθούν οι δικοί σου, ούτε να επιμεριστούν ευθύνες κλπ.
Ο θάνατος των δύο μεταναστών εργατών στα Χανιά ας αποτελέσει σημείο αφύπνισης για την έξοδο από τον κόσμο δίχως αύριο, που οι σύγχρονοι πολιτικοί ταγοί του έθνους ετοιμάζουν. Να απαιτήσουμε μαζικά και θαρρετά :
- νομιμοποίηση όλων των μεταναστών εργαζομένων στην Ελλάδα με πλήρη εργατικά δικαιώματα. Να ζουν ανθρώπινα. Να μην αποτελούν το πειραματικό εργαστήρι για τις συνθήκες που θα επιβληθούν σε μεγάλο τμήμα των ντόπιων εργαζόμενων.
- συνδικαλιστική οργάνωση των μεταναστών και όλων των ντόπιων εργαζομένων. Όσοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και να υπάρχουν, αποτυγχάνουν αν δεν ασκείται έλεγχος και επιβάλλονται περιορισμοί κυρίως από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αίτημα στο οποίο πρέπει να συστρατευθεί κάθε δημοκρατικός πολίτης.
- αλληλεγγύη και συλλογική αντίσταση, ο μόνος τρόπος να περιοριστεί η αχαλίνωτη αφασία της κρατούσας πολιτικής τάξης στις συνθήκες ζωής αυτών που αντιμετωπίζει ως «υποτελείς».
Δεν υπάρχουν άλλοι :
εμείς είμαστε οι άλλοι, οι μελλοντικοί μετανάστες στον τόπο μας.
ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Γραμματεία Χανίων
Γραμματεία Χανίων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου