Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την απόφαση της Διευθύντριας του Γυμνασίου Χρυσοπηγής Χανίων, αλλά και τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου διδασκόντων στο ίδιο σχολείο, για την οριστική αποβολή από αυτό, της 14χρονης μαθήτριας, που «κατηγορείται» γιατί εξέφρασε προσωπική γνώμη για τη διευθύντριά της, δημιουργώντας ένα ψηφιακό γκρουπ μέσω facebook , με το οποίο συνδέθηκαν, όπως συνηθίζεται, άλλοι 100 μαθητές.
Και δυσκολευόμαστε να το κατανοήσουμε, γιατί αφορά σε γεγονός που διαδραματίστηκε εκτός σχολείου. Υποθέτουμε δε, ότι ανάλογες απόψεις για τους καθηγητές τους, την εποχή που οι ίδιοι ήταν μαθητές, δεν έφταναν στα αυτιά του Διευθυντή τους, λόγω παντελούς απουσίας υπολογιστών και internet.
Aπ’ ότι φαίνεται, στην πρωτόγνωρη αυτή ιστορία, συνδυάστηκαν με καταστροφικό τρόπο, οι (έστω και υπερβολικές) εφηβικές εκτιμήσεις μικρών μαθητών, που περιείχαν το στοιχείο της άγνοιας κινδύνου για τη δημόσια έκθεση του «μικρόκοσμού» τους στο διαδίκτυο, με την άγνοια των εκπαιδευτικών, σχετικά με τους νέους τρόπους επικοινωνίας των μαθητών. Από το σημείο όμως μιας τέτοιας εκτίμησης, μέχρι το σημείο της παραδειγματικής (στα όρια της εκδικητικής) τιμωρίας της 14χρονης μαθήτριας, μεσολαβεί χάος απόστασης, αλλά και ευθυνών, που πρέπει πρώτα απ’ όλους να αναλάβουν οι καθηγητές της.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, συνολικά και συνδυαζόμενα, συνιστούν μια εφιαλτική και πάντως αντιπαιδαγωγική ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία είναι δυσδιάκριτοι πλέον οι εκπαιδευτικοί στόχοι και ο παιδαγωγικός ρόλος της εκπαίδευσης.
Το γεγονός ότι η απόφαση για αποβολή της μαθήτριας έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών της, και με τη δικαιολογία της "απρόσκοπτης συνέχειας των σπουδών της" , δεν δικαιολογούν στο παραμικρό μια απόφαση, που απευθύνεται στην "κοινή λογική της κοινής γνώμης" και επιχειρεί να κλείσει με τον πιο αυταρχικό και συντηρητικό τρόπο, το μεγάλο θέμα που ανέκυψε μέσα στη σχολική κοινότητα, και που μέχρι σήμερα έχει ξεσηκώσει τη δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία 23.700 μαθητών σε όλη τη χώρα. Κι ο αριθμός αυτός θα μεγαλώσει τόσο, που σύντομα θα συνθλίψει τα όποια τρομαγμένα επιχειρήματα των "μεγάλων" στην προσπάθειά τους να αποδείξουν πως για όλα αυτά , καμμία διαχρονική ευθύνη δεν έχει, ούτε το Υπουργείο, ούτε οι καθηγητές και οι γονείς (ο καθένας προσωπικά, αλλά και οι οργανωμένοι σύλλογοί τους...).
Όσο δε για τους καθηγητές εκείνους που έσπευσαν να επικυρώσουν την τιμωρία της μαθήτριάς τους, με συλλογική μάλιστα απόφαση, επικαλούμενοι "ύβρεις" , "προσωπικά δεδομένα" και "δημοσιότητες" ατόμων που θεωρούν ότι σπιλώνεται η προσωπικότητα και η αξιοπρέπειά τους, και μιας και δεν μπόρεσαν να παραδειγματίσουν και να συνετίσουν με θετικό τρόπο και μέσα στη σχολική κοινότητα τους μαθητές τους, αρμόδια να καταφύγουν είναι η Δικαιοσύνη και κανείς άλλος. Και πάντως όχι η "Αστυνομία της Σκέψης" που εισάγει η στάση τους, στη σχέση με τους μικρούς μαθητές τους.
Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος περιμένει από τον Σύλλογο Διδασκόντων του Γυμνασίου Χρυσοπηγής, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να επανεξετάσει την προηγούμενη απόφασή του και με τη στάση του αυτή να ξανακάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς) ότι η εκπαίδευση – όπως και η δημοκρατία – δεν εκδικείται ποτέ…
Μάρκος Χατζησάββας
μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ
και του Τμήματος Δικαωμάτων
μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ
και του Τμήματος Δικαωμάτων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου