Πίστευα και πιστεύω σε μια ενιαία αριστερά, μαχητική,
δυναμική μα πάνω από όλα μεγάλη που να διεκδικεί και να εναλλάσσεται στην
εξουσία σε περιόδους δημοκρατίας. Ψήφιζα επί σειρά ετών ΚΚΕ, τη πιο μεγάλη τότε
έκφραση της Αριστεράς, χωρίς να έχω σχέσεις μαζί τους, διάβαζα και
τελευταία αρθρογραφούσα στην «Αυγή» και συμπαθούσα το κόσμο του παλαιού
Συνασπισμού. Όμως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το μεγάλο αριστερό κόμμα που ήθελα
υπάρχει και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω ένα πλουραλιστικό, μη αρχηγικό κόμμα χωρίς φράξιες και συνιστώσες. Έχουμε ένα άφθαρτο, νέο ηγέτη και πάμπολλα αξιόλογα άφθαρτα στελέχη. Πιστεύω, ότι εφικτός στόχος σήμερα πρέπει να είναι η αυτοδυναμία και όχι η πρωτιά. Πιστεύω, ότι η απόδοση υπαρκτών ευθυνών στα ΜΜΕ μας αποπροσανατολίζει. Και το ΠΑΣΟΚ τα είχε μαζί του άλλα καταποντίστηκε στις προηγούμενες εκλογές. Στις επόμενες εκλογές θα δώσουμε τη μάχη των μαχών με τη ΝΔ. Όμως δε πρέπει να αλληθωρίζουμε προς τους συντηρητικούς «νοικοκυραίους» και να μετεξελιχτούμε σε κεντρώο κόμμα. Τα λάθη που έγιναν κύρια από το ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά στην τελευταία μη απεργία της ΟΛΜΕ πρέπει να μας παραδειγματίσουν και να μας πεισμώσουν. Ψηφοφόροι μας πρέπει να είναι οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι φτωχοί, αυτοί που με δυσκολία βγάζουν το μήνα, αυτοί που χρωστούν στις τράπεζες το «κεραμιδί» τους. Αυτοί φτάνουν για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Μακριά από καιροσκόπους και ισχυρούς κάθε λογής. Ας παραδειγματιστούμε από τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, της πρώιμης περιόδου
Θέλω ένα πλουραλιστικό, μη αρχηγικό κόμμα χωρίς φράξιες και συνιστώσες. Έχουμε ένα άφθαρτο, νέο ηγέτη και πάμπολλα αξιόλογα άφθαρτα στελέχη. Πιστεύω, ότι εφικτός στόχος σήμερα πρέπει να είναι η αυτοδυναμία και όχι η πρωτιά. Πιστεύω, ότι η απόδοση υπαρκτών ευθυνών στα ΜΜΕ μας αποπροσανατολίζει. Και το ΠΑΣΟΚ τα είχε μαζί του άλλα καταποντίστηκε στις προηγούμενες εκλογές. Στις επόμενες εκλογές θα δώσουμε τη μάχη των μαχών με τη ΝΔ. Όμως δε πρέπει να αλληθωρίζουμε προς τους συντηρητικούς «νοικοκυραίους» και να μετεξελιχτούμε σε κεντρώο κόμμα. Τα λάθη που έγιναν κύρια από το ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά στην τελευταία μη απεργία της ΟΛΜΕ πρέπει να μας παραδειγματίσουν και να μας πεισμώσουν. Ψηφοφόροι μας πρέπει να είναι οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι φτωχοί, αυτοί που με δυσκολία βγάζουν το μήνα, αυτοί που χρωστούν στις τράπεζες το «κεραμιδί» τους. Αυτοί φτάνουν για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Μακριά από καιροσκόπους και ισχυρούς κάθε λογής. Ας παραδειγματιστούμε από τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, της πρώιμης περιόδου
Τα σημερινά δεδομένα:
- Η πραγματική οικονομία ματώνει. Το ξέρει όποιος πάει να εισπράξει μια επιταγή, όποιος ζητά δάνειο από τράπεζα, όποιος δε μπορεί να πληρώσει τη δόση του στεγαστικού του,
- Η Ευρώπη αργά και με το σταγονόμετρο αλλάζει,
- Το δημοσίευμα του γερμανικού focus είναι χαρακτηριστικό. Success story δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Σημερινή πολιτική κατάσταση
Το Μεσοπρόθεσμο στοχεύει σε μια οικονομία με φθηνό εργατικό δυναμικό, με ελάχιστα δικαιώματα στους χώρους δουλειάς και με τη μόνιμη απειλή της ανεργίας, με ένα μικρό κράτος, με ελάχιστα περιθώρια για κοινωνική πολιτική που θα χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανισότητες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πρέπει να παρέχει στήριξη σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους. Να ενισχύσουμε τις συλλογικότητες, τα συνδικαλιστικά όργανα και να προχωρήσουμε, για να διαμορφώσουμε μαζί με την κοινωνία, δημοκρατικά και πρωτοπόρα, το πρόγραμμα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Περιμένουμε από την κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα προκύψει σύντομα, κάτω από τη πίεση του αγώνα των εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας κλπ, να καταργήσει τα μνημόνια. Η έξοδος από την κρίση, στην κοινωνία, θα έρθει με την ανάδειξη νέων κοινωνικών δυνάμεων, με νέες λύσεις και προπαντός με άλλο περιεχόμενο στην έννοια των μεταρρυθμίσεων.
Το Μεσοπρόθεσμο στοχεύει σε μια οικονομία με φθηνό εργατικό δυναμικό, με ελάχιστα δικαιώματα στους χώρους δουλειάς και με τη μόνιμη απειλή της ανεργίας, με ένα μικρό κράτος, με ελάχιστα περιθώρια για κοινωνική πολιτική που θα χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανισότητες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πρέπει να παρέχει στήριξη σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους. Να ενισχύσουμε τις συλλογικότητες, τα συνδικαλιστικά όργανα και να προχωρήσουμε, για να διαμορφώσουμε μαζί με την κοινωνία, δημοκρατικά και πρωτοπόρα, το πρόγραμμα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Περιμένουμε από την κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα προκύψει σύντομα, κάτω από τη πίεση του αγώνα των εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας κλπ, να καταργήσει τα μνημόνια. Η έξοδος από την κρίση, στην κοινωνία, θα έρθει με την ανάδειξη νέων κοινωνικών δυνάμεων, με νέες λύσεις και προπαντός με άλλο περιεχόμενο στην έννοια των μεταρρυθμίσεων.
Μνημόνια
και κυβέρνηση της Αριστεράς
Η χώρα μετατρέπεται σε μια τεράστια «Ειδική Οικονομική Ζώνη» με χαρακτηριστικά την ανεργία, την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και την περιβαλλοντική καταστροφή. Το πολιτικό σύστημα που στήριξε τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση τoυ 1990 - 2010, τώρα στηρίζει την εξαθλίωση της εργασίας ως μονόδρομο για την «ανάπτυξη». Στις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα όπως ο ΟΠΑΠ, η ενέργεια, η ύδρευση και τα απορρίμματα διαγκωνίζονται νέα και παλιά τζάκια. Η δημόσια περιουσία εκποιείται και κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία μετατρέπονται σε εμπορεύσιμα προϊόντα και προνόμια. Στο μνημονιακό «μονόδρομο», πρέπει να αντιπαραθέσουμε ένα «άλλο κόσμο», που επιμένει να προτάσσει ριζοσπαστικές αξίες και θέσεις και να αγωνίζεται για ότι μπορεί να σταθεί όρθιο στην καταιγίδα. Με τη δράση τους τα κινήματα και οι οργανώσεις πολιτών επαναφέρουν στο προσκήνιο τα αιτήματα για, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και έλεγχο στις αποφάσεις, αναδιανομή των ωφελειών της όποιας ανάπτυξης. Η δύναμη της αριστεράς κρίνεται στην ικανότητα της να εμπνεύσει ένα νέο κύμα λαϊκής ενεργοποίησης, με ελπίδα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής και πνευματικής ανασυγκρότησης της χώρας. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκή που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα την εργασία, γιατί μόνο με την εργασία μπορούμε να βγούμε από την πορεία εκπτώχευσης και να οδηγηθούμε σε μια ανάπτυξη που δεν θα είναι αυτοσκοπός αλλά δικλείδα για βελτίωση της διαβίωσης. Επιπλέον, θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη το ρόλο των συνδικάτων - κινημάτων και θα προωθεί, θα διευρύνει και θα ενισχύει το παραδοσιακό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος για να ανταποκριθεί στους έχοντες τη μεγαλύτερη ανάγκη. Κάθε κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες της Ε.Ε., ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και να προτάσσει την άμεση κατάργηση της λιτότητας και των Μνημονίων. Η υποτίμηση της αξίας της εργασίας σημαίνει κέρδη για την ολιγαρχία και επιδείνωση της ζωής της πλειοψηφίας. Η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει με κριτήριο τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων και σε ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η μάχη ενάντια στο σκοτεινό μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει, απαιτεί την ενεργή συμμετοχή των εργαζόμενων στον μετασχηματισμό της οικονομίας, του κράτους και της καθημερινότητας. Θα είναι η μάχη του κόσμου της εργασίας. Πέρα από τη νοσταλγική αναπόληση των προ κρίσης συνθηκών και τη δογματική προσήλωση σε «δοκιμασμένες» λύσεις, η αριστερά πρέπει να βρεθεί με όλους όσοι επιμένουν να οραματίζονται ριζικά διαφορετικές πορείες για τον τόπο μας. Χρέος της Αριστεράς που σύντομα θα κληθεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ως συνέπεια της παταγώδους αποτυχίας των μνημονίων είναι η προσπάθεια συγκρότησης κοινού μετώπου, πρώτα σε επίπεδο λαών, και μετά σε επίπεδο κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους του Ευρωπαϊκού νότου. Η αναγκαία διαπραγμάτευση με τον πλούσιο Βορρά τόσο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους του Νότου όσο και για το χτίσιμο - δημιουργία μιας γνήσιας Ευρώπης των λαών θα γίνει με πολύ καλύτερους όρους και ακόμα καλύτερα αποτελέσματα αν ο ευρωπαϊκός νότος δράσει συντονισμένα και ενιαία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη ενός εναλλακτικού ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης – ανάτασης της χώρας σε περίπτωση που οι διεθνείς πρωτοβουλίες για μέτωπο του νότου και η ουσιαστική διαπραγμάτευση με τη τρόικα δε φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Καμιά χώρα δε μπορεί να διαπραγματευτεί σθεναρά με τη τρόικα αν δεν έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως σοβαρό ενδεχόμενο την έξοδο από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση. Μια προοπτική που έχει σοβαρές δυσκολίες, αλλά όχι ανυπέρβλητες.
Η χώρα μετατρέπεται σε μια τεράστια «Ειδική Οικονομική Ζώνη» με χαρακτηριστικά την ανεργία, την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και την περιβαλλοντική καταστροφή. Το πολιτικό σύστημα που στήριξε τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση τoυ 1990 - 2010, τώρα στηρίζει την εξαθλίωση της εργασίας ως μονόδρομο για την «ανάπτυξη». Στις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα όπως ο ΟΠΑΠ, η ενέργεια, η ύδρευση και τα απορρίμματα διαγκωνίζονται νέα και παλιά τζάκια. Η δημόσια περιουσία εκποιείται και κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία μετατρέπονται σε εμπορεύσιμα προϊόντα και προνόμια. Στο μνημονιακό «μονόδρομο», πρέπει να αντιπαραθέσουμε ένα «άλλο κόσμο», που επιμένει να προτάσσει ριζοσπαστικές αξίες και θέσεις και να αγωνίζεται για ότι μπορεί να σταθεί όρθιο στην καταιγίδα. Με τη δράση τους τα κινήματα και οι οργανώσεις πολιτών επαναφέρουν στο προσκήνιο τα αιτήματα για, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και έλεγχο στις αποφάσεις, αναδιανομή των ωφελειών της όποιας ανάπτυξης. Η δύναμη της αριστεράς κρίνεται στην ικανότητα της να εμπνεύσει ένα νέο κύμα λαϊκής ενεργοποίησης, με ελπίδα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής και πνευματικής ανασυγκρότησης της χώρας. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκή που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα την εργασία, γιατί μόνο με την εργασία μπορούμε να βγούμε από την πορεία εκπτώχευσης και να οδηγηθούμε σε μια ανάπτυξη που δεν θα είναι αυτοσκοπός αλλά δικλείδα για βελτίωση της διαβίωσης. Επιπλέον, θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη το ρόλο των συνδικάτων - κινημάτων και θα προωθεί, θα διευρύνει και θα ενισχύει το παραδοσιακό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος για να ανταποκριθεί στους έχοντες τη μεγαλύτερη ανάγκη. Κάθε κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες της Ε.Ε., ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και να προτάσσει την άμεση κατάργηση της λιτότητας και των Μνημονίων. Η υποτίμηση της αξίας της εργασίας σημαίνει κέρδη για την ολιγαρχία και επιδείνωση της ζωής της πλειοψηφίας. Η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει με κριτήριο τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων και σε ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η μάχη ενάντια στο σκοτεινό μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει, απαιτεί την ενεργή συμμετοχή των εργαζόμενων στον μετασχηματισμό της οικονομίας, του κράτους και της καθημερινότητας. Θα είναι η μάχη του κόσμου της εργασίας. Πέρα από τη νοσταλγική αναπόληση των προ κρίσης συνθηκών και τη δογματική προσήλωση σε «δοκιμασμένες» λύσεις, η αριστερά πρέπει να βρεθεί με όλους όσοι επιμένουν να οραματίζονται ριζικά διαφορετικές πορείες για τον τόπο μας. Χρέος της Αριστεράς που σύντομα θα κληθεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ως συνέπεια της παταγώδους αποτυχίας των μνημονίων είναι η προσπάθεια συγκρότησης κοινού μετώπου, πρώτα σε επίπεδο λαών, και μετά σε επίπεδο κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους του Ευρωπαϊκού νότου. Η αναγκαία διαπραγμάτευση με τον πλούσιο Βορρά τόσο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους του Νότου όσο και για το χτίσιμο - δημιουργία μιας γνήσιας Ευρώπης των λαών θα γίνει με πολύ καλύτερους όρους και ακόμα καλύτερα αποτελέσματα αν ο ευρωπαϊκός νότος δράσει συντονισμένα και ενιαία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη ενός εναλλακτικού ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης – ανάτασης της χώρας σε περίπτωση που οι διεθνείς πρωτοβουλίες για μέτωπο του νότου και η ουσιαστική διαπραγμάτευση με τη τρόικα δε φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Καμιά χώρα δε μπορεί να διαπραγματευτεί σθεναρά με τη τρόικα αν δεν έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως σοβαρό ενδεχόμενο την έξοδο από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση. Μια προοπτική που έχει σοβαρές δυσκολίες, αλλά όχι ανυπέρβλητες.
Μεγαλείο ψυχής και παλαιοκομματισμός
Ως συνδικαλιστής, Πρόεδρος στη Πανελλήνια Ομοσπονδία στη δουλειά μου για δυο θητείες γνώρισα το μεγαλείο της Ριζοσπαστικής αριστεράς, του Τάσου Κουρακη και των συνεργατών του καθώς και τους συνεργάτες του Τμήματος Παιδείας του Συνασπισμού Πανελλαδικά να ενστερνίζονται και να υποστηρίζουν με πάθος τα δίκαια αιτήματα μας με ερωτήσεις, επερωτήσεις, πρωτολογιες & δευτερολογίες στου Νόμους Διαμαντοπουλου & Αρβανιτοπουλου, να μας καθοδηγούν πως να χειριστούμε καλυτέρα στο κοινοβούλιο τα θέματα του Φορέα μας και τελευταία ο Τάσος Κουρακης και η Θεανώ Φωτίου μας έδωσαν χρήσιμες συμβουλές και ιδέες. Προσωπικά γνώρισα το μεγαλείο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς όταν χωρίς καμιά κομματική ιδιότητα και τελευταία χωρίς ιδιότητα αρθρογραφώ στην Αυγή, στο alterthess,στο left (λιγότερο) για θέματα Παιδείας, ενέργειας, ΑΠΕ, πολιτικής & οικονομίας. Επίσης γνώρισα μεγαλείο ψυχής στις πανελλαδικές επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον και για θέματα ενέργειας. Άλλα και τοπικά ευχαριστώ θερμά τους συντρόφους που με εμπιστεύτηκαν και με “αγκάλιασαν”. Οφείλω όμως να καταθέσω ότι γνώρισα στη σύντομη παρουσία μου στο ΣΥΡΙΖΑ φαινόμενα παλαιοκομματισμού. Π.χ. στη Πανελλαδική συνδιάσκεψη Παιδείας έζησα αυθαίρετες επιλογές – ορισμούς προσώπων. Επίσης συναντώ συχνά – πυκνά δυνάμεις της συντήρησης, συνήθως μειοψηφικές, μέσα στο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από κόμμα της αριστεράς είναι και κόμμα της Προόδου που πρέπει να υποστηρίζει το νέο και το καινοτόμο και να περιχαρακώνεται χωρίς αποκλεισμούς και διαγραφές από τις δυνάμεις της συντήρησης που παντού υπάρχουν. Η ανάγκη οικοδόμησης ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος είναι επιτακτική.
Ως συνδικαλιστής, Πρόεδρος στη Πανελλήνια Ομοσπονδία στη δουλειά μου για δυο θητείες γνώρισα το μεγαλείο της Ριζοσπαστικής αριστεράς, του Τάσου Κουρακη και των συνεργατών του καθώς και τους συνεργάτες του Τμήματος Παιδείας του Συνασπισμού Πανελλαδικά να ενστερνίζονται και να υποστηρίζουν με πάθος τα δίκαια αιτήματα μας με ερωτήσεις, επερωτήσεις, πρωτολογιες & δευτερολογίες στου Νόμους Διαμαντοπουλου & Αρβανιτοπουλου, να μας καθοδηγούν πως να χειριστούμε καλυτέρα στο κοινοβούλιο τα θέματα του Φορέα μας και τελευταία ο Τάσος Κουρακης και η Θεανώ Φωτίου μας έδωσαν χρήσιμες συμβουλές και ιδέες. Προσωπικά γνώρισα το μεγαλείο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς όταν χωρίς καμιά κομματική ιδιότητα και τελευταία χωρίς ιδιότητα αρθρογραφώ στην Αυγή, στο alterthess,στο left (λιγότερο) για θέματα Παιδείας, ενέργειας, ΑΠΕ, πολιτικής & οικονομίας. Επίσης γνώρισα μεγαλείο ψυχής στις πανελλαδικές επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον και για θέματα ενέργειας. Άλλα και τοπικά ευχαριστώ θερμά τους συντρόφους που με εμπιστεύτηκαν και με “αγκάλιασαν”. Οφείλω όμως να καταθέσω ότι γνώρισα στη σύντομη παρουσία μου στο ΣΥΡΙΖΑ φαινόμενα παλαιοκομματισμού. Π.χ. στη Πανελλαδική συνδιάσκεψη Παιδείας έζησα αυθαίρετες επιλογές – ορισμούς προσώπων. Επίσης συναντώ συχνά – πυκνά δυνάμεις της συντήρησης, συνήθως μειοψηφικές, μέσα στο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από κόμμα της αριστεράς είναι και κόμμα της Προόδου που πρέπει να υποστηρίζει το νέο και το καινοτόμο και να περιχαρακώνεται χωρίς αποκλεισμούς και διαγραφές από τις δυνάμεις της συντήρησης που παντού υπάρχουν. Η ανάγκη οικοδόμησης ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος είναι επιτακτική.
Ένα Παράδειγμα: Μπρος
– Πίσω στο ενεργειακό της Κρήτης
Στον αναπτυξιακό «οδικό χάρτη» του Στουρναρα, οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις των μη διασυνδεμένων νησιών με το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας έχουν κυρίαρχο ρόλο, προωθώντας τη άναρχη λειτουργία (ΒΑΠΕ) στα μη διασυνδεμένα νησιά.. Στη Κρήτη η περιφερειακή παράταξη της Ριζοσπαστικής Συνεργασίας με αρχηγό το βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κ. Γ. Σταθάκη δήλωνε από το 2009 ότι δε πρέπει να γίνει η Κρήτη ένα εργοστάσιο παραγωγής Ενέργειας από ΑΠΕ και τασσόταν κατά της καλωδιακής σύνδεσης της Κρήτης, και των ΒΑΠΕ. Όμως, πρόσφατα στις προτελευταίες «Οικοτριβες» η θέση αυτή αλλοιώθηκε από τα πλέον αρμόδια στελέχη του τμήματος ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ξεκάθαρο λόγο κατά των ΒΑΠΕ και της ενεργειακής διασύνδεσης του νησιού. Η λειτουργία αυτόνομων νησιωτικών συστημάτων με πολύ υψηλή διείσδυση ΑΠΕ είναι εφικτή σήμερα εναλλακτικά της διασύνδεση των νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο με την δημιουργία έξυπνων ενεργειακών μικροδικτύων, δηλαδή να προωθήσει η ΔΕΗ την ανάπτυξη των έξυπνων μικροδικτύων.
Στον αναπτυξιακό «οδικό χάρτη» του Στουρναρα, οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις των μη διασυνδεμένων νησιών με το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας έχουν κυρίαρχο ρόλο, προωθώντας τη άναρχη λειτουργία (ΒΑΠΕ) στα μη διασυνδεμένα νησιά.. Στη Κρήτη η περιφερειακή παράταξη της Ριζοσπαστικής Συνεργασίας με αρχηγό το βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κ. Γ. Σταθάκη δήλωνε από το 2009 ότι δε πρέπει να γίνει η Κρήτη ένα εργοστάσιο παραγωγής Ενέργειας από ΑΠΕ και τασσόταν κατά της καλωδιακής σύνδεσης της Κρήτης, και των ΒΑΠΕ. Όμως, πρόσφατα στις προτελευταίες «Οικοτριβες» η θέση αυτή αλλοιώθηκε από τα πλέον αρμόδια στελέχη του τμήματος ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ξεκάθαρο λόγο κατά των ΒΑΠΕ και της ενεργειακής διασύνδεσης του νησιού. Η λειτουργία αυτόνομων νησιωτικών συστημάτων με πολύ υψηλή διείσδυση ΑΠΕ είναι εφικτή σήμερα εναλλακτικά της διασύνδεση των νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο με την δημιουργία έξυπνων ενεργειακών μικροδικτύων, δηλαδή να προωθήσει η ΔΕΗ την ανάπτυξη των έξυπνων μικροδικτύων.
Πρέπει στο συνέδριο να τα συζητήσουμε όλα αυτά με
ειλικρίνεια και αυτοκριτική. Ας τα λάβουμε υπόψη και ας πάμε μπροστά.
Μανόλης Ντουντουνάκης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου