Δύο μέρες τώρα σε όλη τη χώρα, ένα πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγανάκτησης πλημμυρίζει δρόμους, πλατείες, σχολεία και σχολές.
Μια ιδιότυπη αυθόρμητη νεανική εξέγερση μετασχηματίζει σε κραυγή τα λόγια που τούτες τις ώρες είναι στο στόμα κάθε σκεπτόμενου δημοκρατικού πολίτη. Δεν πάει άλλο.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το να είσαι νέος και να αμφισβητείς, το να είσαι νέος και να ονειρεύεσαι είναι μεγάλο παράπτωμα σε αυτή τη χώρα. Τώρα μαθαίνουμε ότι το παράπτωμα ενίοτε τιμωρείται με την αφαίρεση της ίδιας της ζωής.
Ο πρωθυπουργός έχει βαριά πολιτική ευθύνη. Αντί όμως να την αναλάβει, αρνείται τις παραιτήσεις ευθιξίας των αρμόδιων υπουργών, υιοθετεί την εκδοχή του μεμονωμένου περιστατικού και οχυρώνεται πίσω από σπασμένες τζαμαρίες.
Η δική μας αριστερά ούτε υιοθετεί ούτε μπορεί να χρεώνεται αυτές τις πρακτικές. Αρνείται όμως το συμψηφισμό τους με μια εν ψυχρώ εκτέλεση.
Η δολοφονία του Αλέξανδρου μας αφορά όλους. Είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης που ζητά αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα δε χωράνε ταλαντεύσεις. Ή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ή θα φοβούμαστε να κυκλοφορούμε στο δρόμο. Ή θα σταματήσουμε την πολιτική που όπλισε το χέρι του δράστη, την πολιτική της ατιμωρησίας, της ενοχοποίησης των κοινωνικών αγώνων της νεολαίας ή θα ζούμε διαρκώς με τον τρόμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου