Η κινητοποίηση των αγροτών της Κρήτης το τελευταίο διήμερο, έξω από το λιμάνι του Πειραιά και όχι μόνο, έφερε στην επιφάνεια πολλές αλήθειες, πολλά ζητήματα που πρέπει να τα έχουμε υπόψιν για τους επόμενους αγώνες που έτσι κι αλλιώς θα έρθουν:
Έδειξε ότι η πολιτική της καταστολής, δεν αφορά κάποια μόνο κάποια «περίεργα» Εξάρχεια, ούτε μόνο κάποιους πολιτικοποιημένους «ταραξίες». Αφορά κάθε κοινωνική διεκδίκηση, που θέτει τα προβλήματα με ένταση και διεκδικεί λύσεις. Οι κυβερνώμενοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι με συμβολικές ενέργειες δεν κερδίζεις τίποτα και ότι χρειάζονται αποφασιστικοί και δυναμικοί αγώνες. Από την άλλη, οι κυβερνήτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε ένα περιβάλλον κρίσης και ανασφάλειας που οι πολιτικές τους δημιούργησαν, τα πράγματα είναι εύκολο «να ξεφύγουν». Η οργή, η αγανάκτηση και η μαζικότητα του αγώνα των αγροτών της Κρήτης ξεπέρασε τους όποιους «σχεδιασμούς» είχαν γίνει από πριν. Αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο «εκτός των ορίων» αγώνας δεν είναι ανεκτός...
Έδειξε ότι ο κάθε βουλευτής, πρώτα βάζει την καρέκλα του και την κυβέρνησή του και μετά τον τόπο του. Στο νησί μας όλοι οι πολιτευτές δήθεν νοιάζονται για την Κρήτη και αναπαράγουν τοπικιστικές αντιπαραθέσεις, αλλά στην πράξη δε δίνουν δεκάρα για το νησί και τους κατοίκους του. Τρανή απόδειξη ο Κρητικός «που μεγάλωσε και τράφηκε στο χωράφι» βουλευτής και υφυπουργός Χρ. Μαρκογιαννάκης. Αυτός που έχει την πολιτική ευθύνη για τα χημικά και το ξύλο που δέχτηκαν οι Κρητικοί μεροκαματιάρηδες. Είναι ανεπιθύμητος στην Κρήτη – να φύγει – να παραιτηθεί!
Έδειξε τη διπροσωπία του ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη στιγμή είμαστε αντιμέτωποι με τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αυτή η κυβέρνηση δεν θα άντεχε ούτε μια μέρα ακόμα, αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν τη βοηθούσε. Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζεται δήθεν σαν προστάτης του αγροτικού κόσμου και περιμένει να μεγαλώσει σιγά – σιγά η φθορά της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ ούτε προτάσεις για το αγροτικό εισόδημα έχει, αφού οι κυβερνήσεις του έδεσαν χειροπόδαρα την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας με τις υπογραφές της εκάστοτε ΚΑΠ και των ευρωπαϊκών πολιτικών. Ούτε έχει να πει κάτι πειστικό ενάντια στην καταστολή, αφού οι κυβερνήσεις του δημιούργησαν τα μισητά ΜΑΤ και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των αγροτών 12 χρόνια πριν… Το ΠΑΣΟΚ, με τα στελέχη του και τους συνδικαλιστές του, συνεχώς προσπαθούσαν να συγκρατήσουν την οργή. Και έτσι ενώ ο Υπουργός Αγρ. Ανάπτυξης έγινε ρεζίλι γιατί κρυβόταν, ενώ η οργή για τα «παλικάρια» του Μαρκογιαννάκη μεγάλωνε, ενώ η κυβέρνηση ζοριζόταν με την κατάσταση που υπήρχε στον Πειραιά και στην Κρήτη, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε όχι να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις, αλλά να «μαζευτούμε» λέγοντας ότι δήθεν κερδίσαμε. Τι κερδίσαμε αλήθεια, πέρα από την αξιοπρέπεια μας και την εμπειρία του αγώνα μας; Τι μας έδωσε η κυβέρνηση; Τίποτα!
Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη ζωή και άλλη πορεία για τον κόσμο της δουλειάς και για τους αγρότες αν δε φύγει αυτή η κυβέρνηση. Και έχει σημασία η κυβέρνηση να φύγει υπό την πίεση αγώνων, διεκδικήσεων και μετώπων που θα αμφισβητούν τις πολιτικές της, οι οποίες υπαγορεύονται από την Ευρώπη και τις υπηρετεί πιστά ο δικομματισμός. Για να δουν οι αγρότες προκοπή από τη δουλειά τους και τα χωράφια τους, για να έχει η νεολαία αξιοπρέπεια στη μόρφωση και στη δουλειά, για να έχουν οι εργαζόμενοι δουλειά και μισ
θούς αξιοπρέπειας, πρέπει να αγωνιστούμε για μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία θα βάζει μπροστά τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Έδειξε ότι ο κάθε βουλευτής, πρώτα βάζει την καρέκλα του και την κυβέρνησή του και μετά τον τόπο του. Στο νησί μας όλοι οι πολιτευτές δήθεν νοιάζονται για την Κρήτη και αναπαράγουν τοπικιστικές αντιπαραθέσεις, αλλά στην πράξη δε δίνουν δεκάρα για το νησί και τους κατοίκους του. Τρανή απόδειξη ο Κρητικός «που μεγάλωσε και τράφηκε στο χωράφι» βουλευτής και υφυπουργός Χρ. Μαρκογιαννάκης. Αυτός που έχει την πολιτική ευθύνη για τα χημικά και το ξύλο που δέχτηκαν οι Κρητικοί μεροκαματιάρηδες. Είναι ανεπιθύμητος στην Κρήτη – να φύγει – να παραιτηθεί!
Έδειξε τη διπροσωπία του ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη στιγμή είμαστε αντιμέτωποι με τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αυτή η κυβέρνηση δεν θα άντεχε ούτε μια μέρα ακόμα, αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν τη βοηθούσε. Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζεται δήθεν σαν προστάτης του αγροτικού κόσμου και περιμένει να μεγαλώσει σιγά – σιγά η φθορά της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ ούτε προτάσεις για το αγροτικό εισόδημα έχει, αφού οι κυβερνήσεις του έδεσαν χειροπόδαρα την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας με τις υπογραφές της εκάστοτε ΚΑΠ και των ευρωπαϊκών πολιτικών. Ούτε έχει να πει κάτι πειστικό ενάντια στην καταστολή, αφού οι κυβερνήσεις του δημιούργησαν τα μισητά ΜΑΤ και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των αγροτών 12 χρόνια πριν… Το ΠΑΣΟΚ, με τα στελέχη του και τους συνδικαλιστές του, συνεχώς προσπαθούσαν να συγκρατήσουν την οργή. Και έτσι ενώ ο Υπουργός Αγρ. Ανάπτυξης έγινε ρεζίλι γιατί κρυβόταν, ενώ η οργή για τα «παλικάρια» του Μαρκογιαννάκη μεγάλωνε, ενώ η κυβέρνηση ζοριζόταν με την κατάσταση που υπήρχε στον Πειραιά και στην Κρήτη, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε όχι να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις, αλλά να «μαζευτούμε» λέγοντας ότι δήθεν κερδίσαμε. Τι κερδίσαμε αλήθεια, πέρα από την αξιοπρέπεια μας και την εμπειρία του αγώνα μας; Τι μας έδωσε η κυβέρνηση; Τίποτα!
Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη ζωή και άλλη πορεία για τον κόσμο της δουλειάς και για τους αγρότες αν δε φύγει αυτή η κυβέρνηση. Και έχει σημασία η κυβέρνηση να φύγει υπό την πίεση αγώνων, διεκδικήσεων και μετώπων που θα αμφισβητούν τις πολιτικές της, οι οποίες υπαγορεύονται από την Ευρώπη και τις υπηρετεί πιστά ο δικομματισμός. Για να δουν οι αγρότες προκοπή από τη δουλειά τους και τα χωράφια τους, για να έχει η νεολαία αξιοπρέπεια στη μόρφωση και στη δουλειά, για να έχουν οι εργαζόμενοι δουλειά και μισ
θούς αξιοπρέπειας, πρέπει να αγωνιστούμε για μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία θα βάζει μπροστά τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου