Του Νίκου Τζάρα
Το κατασταλτικό μοντέλο που εφαρμόζει η κυβέρνηση με τις διώξεις των εργαζομένων, την επιστράτευση των συνδικαλιστών, την παραπομπή σε δίκες διαδηλωτών και ακτιβιστών, με την επικείμενη νομοθετική απαγόρευση των απεργιών κ.α αποτελεί στρατηγική επιδίωξη του συστήματος που στην φάση της κρίσης του εντείνει την εκμετάλλευση , λεηλατεί τον δημόσιο πλούτο περιορίζει τα κάθε είδους δικαιώματα. Είναι η γνωστή η ιστορία των κρίσεων του αστικού συστήματος σε αυτές τις περιόδους επιχειρεί να ρηγματώσει τις αντιφάσεις του.
Το μπαράζ των τελευταίων διώξεων κατά Χανιωτών διαδηλωτών των παρελάσεων, των πολιτών που συμμετείχαν στην συμβολική κατάληψη της αντιπεριφέρειας, των αγροτοκτηνοτρόφων του Αποπηγαδιού , των αλληλέγγυων στους μετανάστες της κατάληψης της Νομικής αποτελεί δείγμα γραφής του τρόπου που αναπτύσσεται αυτή η στρατηγική .
Το κατασταλτικό μοντέλο που εφαρμόζει η κυβέρνηση με τις διώξεις των εργαζομένων, την επιστράτευση των συνδικαλιστών, την παραπομπή σε δίκες διαδηλωτών και ακτιβιστών, με την επικείμενη νομοθετική απαγόρευση των απεργιών κ.α αποτελεί στρατηγική επιδίωξη του συστήματος που στην φάση της κρίσης του εντείνει την εκμετάλλευση , λεηλατεί τον δημόσιο πλούτο περιορίζει τα κάθε είδους δικαιώματα. Είναι η γνωστή η ιστορία των κρίσεων του αστικού συστήματος σε αυτές τις περιόδους επιχειρεί να ρηγματώσει τις αντιφάσεις του.
Το μπαράζ των τελευταίων διώξεων κατά Χανιωτών διαδηλωτών των παρελάσεων, των πολιτών που συμμετείχαν στην συμβολική κατάληψη της αντιπεριφέρειας, των αγροτοκτηνοτρόφων του Αποπηγαδιού , των αλληλέγγυων στους μετανάστες της κατάληψης της Νομικής αποτελεί δείγμα γραφής του τρόπου που αναπτύσσεται αυτή η στρατηγική .
Απέναντι
σε αυτήν την στρατηγική που στόχο έχει
να κάμψει τις αντιστάσεις και το φρόνημα
των λαϊκών στρωμάτων η Αριστερά πρέπει
να κατανοήσει ότι δεν
πρόκειται απλώς για επικοινωνιακή
πολιτική του συστήματος
που μπορεί να αντιμετωπισθεί με
αντιπαραθέσεις στα ΜΜΕ αλλά για επιλογή
βάθους. Πρέπει επίσης να αναδείξει με
τον πιο αποφασιστικό τρόπο την
ανάγκη ανάπτυξης των κινημάτων και των
αγώνων σαν στοιχείο της δικής της
στρατηγικής
υπερασπιζόμενη για μια ακόμη φορά την
δικαιοσύνη απέναντι στην κρατική βία
και την δημοκρατία
απέναντι
στον αυταρχισμό και την καταστολή.
