Στην συνεδρίαση της Συντονιστικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Χανίων εν όψει του Συνεδρίου σημειώθηκε
η ανάγκη ανοίγματος και μέσω της λίστας διαλόγου των πάνω στα
ζητήματα που θα μας απασχολήσουν.
Από
την δική μου μεριά βάζω στην συζήτηση ορισμένες πρώτες σκέψεις.
Στην πορεία προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ όσες και όσοι συμμετέχουμε στο εγχείρημα της ενότητας και της ανασύνθεσης της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς , καλούμαστε
πρώτα απ όλα να δούμε αναστοχαστικά το που βρισκόμασταν πριν από την δημιουργία του χώρου Διαλόγου και
Κοινής Δράσης και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ να αποτιμήσουμε την μέχρι τώρα πορεία μας με κριτική και
αυτοκριτική διάθεση, να συνειδητοποιήσουμε
το βάρος της ευθύνης απέναντι στους εργαζομένους
της πατρίδας μας και την ιστορική
πρόκληση που βρίσκεται μπροστά μας
εξ αιτίας της δομικής κρίσης του συστήματος και να πάρουμε
τις ανάλογες αποφάσεις .Να μετρήσουμε και να αναμετρηθούμε
πρώτα από όλα με το εαυτό μας .
Ακόμα θα πρέπει να
αναλάβουμε ατομικές και συλλογικές πρωτοβουλίες που θα εμψυχώσουν την συζήτηση
και θα δώσουν αφορμή να επινοήσουμε ένα σύγχρονο κόμμα αντίστοιχο της ιστορικής
προοπτικής της Αριστεράς ,δηλαδή του στρατηγικού στόχου της κοινωνικής
απελευθέρωσης και του σοσιαλισμού με
δημοκρατία και ελευθερία.
Α. Σχετικά με το Κόμμα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα πρέπει να αποτελέσει το ζωντανό και δυναμικό
μοντέλο μια κοινότητας αγωνιστών που να μπορεί να συνδυάζει την πειθαρχία με την
ελευθερία και θα αποτελεί υπόδειγμα της
κοινωνίας που επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε.
Σε αυτό το μοντέλο τα ρεύματα ιδεών όπως και οι τάσεις είναι
αυτονόητα εάν όμως οι τάσεις συγκροτούνται
ιεραρχικά ως μηχανισμοί
τότε , η συνεννόηση, η ελευθερία της σκέψης και της
απόφασης υπονομεύονται και η ισότητα των μελών παύει να υφίσταται. Η σωστή
διατύπωση για το αίτημα κατάργησης των
συνιστωσών θα έπρεπε να ήταν αίτημα για την κατάργηση των μηχανισμών των
συνιστωσών και κάθε είδους μηχανισμού
πέραν εκείνων που προβλέπονται
από το καταστατικό.
Β. Σχετικά με τα προγραμματικά και την συγκυρία.
Η πορεία προς το
συνέδριο δεν πρέπει να αφήσει
περιθώριά ούτε για ιδεολογικές αναδιπλώσεις ούτε για ιδεολογικές αγκυλώσεις
και εμμονές .Το συνέδριο θα πρέπει να καταλήξει σε ένα συνοπτικό
πρόγραμμα που θα υπηρετεί την
στρατηγική μας και θα απαντά στα μεγάλα επίδικα της συγκυρίας της κρίσης υπό την έννοια ότι θα περιλαμβάνει ένα σαφές
σχέδιο διεξόδου από αυτή που θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του κόσμου της
εργασίας και στις ανάγκες της κοινωνίας .
Γ. Ειδικώτερα για ορισμένα ζητήματα που θα μας απασχολούν
και θα μας απασχολήσουν:
1. Το ζήτημα του
νομίσματος και της ευρωζώνης ,κατά την
γνώμη μου θα πρέπει να απαντηθεί με
γνώμονα την θέση μας για την Ευρώπη ως πεδίο ταξικών αγώνων και την στρατηγική μας επιδίωξη για τη
Ευρώπη των εργαζομένων, Ακόμα θα πρέπει να κατανοήσουμε
ότι η σημερινή κρίση είναι δομική κρίση του καπιταλισμού και όχι
νομισματική κρίση του ευρώ και συνεπώς η
αλλαγή του νομίσματος και η έξοδος από την ευρωζώνη δεν απαντά στο
ζήτημα του ξεπεράσματος της κρίσης και των αιτιών που τις γεννούν.
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι το κόμμα και μια Αριστερή
Κυβέρνηση δεν οφείλει σε κάθε περίπτωση
να είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο αλλά με την επίγνωση ότι
και εκτός ευρώ ή Ε.Ε η Ελλάδα δεν θα
βρεθεί στο στόχαστρο του αστικού συστήματος εξουσίας ,στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Τέλος οι διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο
ζήτημα αυτό που γεφυρώνονται με τη διατύπωση «καμία θυσία για το ευρώ» δεν
δικαιολογούν την διαμόρφωση δύο στρατοπέδων στο νέο ΣΥΡΙΖΑ .Υπάρχουν πολύ
περισσότερα πράγματα που μας ενώνουν και τα οποία μπορούμε να υπηρετήσουμε.
Επιπλέον και σε σχέση με τα παραπάνω η πάλη από το εθνικό πεδίο θα πρέπει να
«μεταφερθεί « στο Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πεδίο. Οι θεωρίες του αδύναμου κρίκου
και του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα έχουν αποδείχτηκαν αδιέξοδες.
2. Προβληματίζει
μεγάλος αριθμός των συνέδρων που σε
καμία περίπτωση δεν βοηθά στην
ουσιαστική συζήτηση την σύγκλιση και την
σύνθεση των απόψεων.
3. Προβληματίζει
ακόμα η έλλειψη πρόνοιας για την ανακλητότητα των οργάνων αλλά και για το περιορισμένο των θητειών των οργάνων.
4. Τα συλλογικά
όργανα υπάρχουν για να εξυπηρετηθεί η
σύνθεση και η έννοια της κοινότητας η
λογοδοσία και ο έλεγχος κανένας δεν μπορεί να εξαιρεθεί από αυτόν τον κανόνα .
Η ηγεσία του κόμματος πρέπει να είναι συλλογική και το μέλος που θα είναι επικεφαλής (πρόεδρος ή γραμματέας,
συντονιστής κλπ ) δεν είναι ατομικό όργανο αλλά μέλος του συλλογικού οργάνου
όπου ανήκει. Με αυτή την έννοια η πρόταση για εκλογή του προέδρου από το
Συνέδριο και όχι από την κεντρική επιτροπή δεν ταιριάζει με την αντίληψη για το
δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς που θέλουμε
, παραπέμπει σε ιεραρχικά μοντέλα
την στιγμή που είναι αναγκαίο να υποδηλώσουμε
με την συγκρότηση μας ένα συλλογικό αντι-ιεραρχικό μοντέλο.
Οι σκέψεις αυτές αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση σε ορισμένα
ζητήματα που έχουν τεθεί και ευελπιστώ να αποτελέσουν αφορμή για ανταλλαγή και
συζήτηση και κυρίως σύνθεση και δράση.
Συντροφικά Νίκος Τζάρας-Συριζα Χανίων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου