Η κτηνοτροφία στην Κρήτη έχει τη δυνατότητα και πρέπει να αναδειχθεί σε βασικό πυλώνα παραγωγής. Εκτός από ρίζα και θεματοφύλακα παραδόσεων, αποτελεί μία από τις απαντήσεις στη βίαιη φτωχοποίηση του λαού μας που προωθείται μέσω των μνημονίων.
Οι καταστροφικές πρακτικές της επιδότησης στο κεφάλι έχουν μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει σε συρρίκνωση του κλάδου και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Η αποτυχία των σημερινών πρακτικών καταδεικνύεται από τις ποσότητες αντίστοιχων προϊόντων που εισαγάγουμε και τις ψηλές τιμές που πληρώνει ο καταναλωτής.
Λόγω του μοιράσματος των επιδοτήσεων χωρίς σχεδιασμό, επιμόρφωση, στόχο και επί της ουσίας έλεγχο, οι ορεινές κοινότητες εντάχθηκαν βίαια σε ένα σύστημα νεοπλουτικών αξιών. Οι δράσεις που προωθούσε το Υπουργείο Γεωργίας, μέσα στη μακάρια αποξένωσή του από τα προβλήματα και την υπερτροφική, συγκεντρωτική, γραφειοκρατία που συντηρεί, καταναλώθηκαν σε καταστροφικές, άναρχες διανοίξεις δρόμων και χιλιόμετρα πλεγμάτων. Συμβολή είχε και η αδράνεια των συνεταιρισμών.
Επειδή οι κτηνοτρόφοι, αλλά και οι κάτοικοι των ορεινών χωριών ζουν σε δύσκολες συνθήκες και επειδή η παραγωγή και οι πολιτιστικές και περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες που σώζονται εκεί πλουτίζουν τη ζωή του καθενός μας, αυτές πρέπει να στηρίζονται με κάθε μέσο. Με λίγα λόγια όχι μόνο υποστηρίζομε τη συνέχιση των επιδοτήσεων, αλλά θεωρούμε ότι πρέπει να αυξηθούν με μορφές «κοινωνικών επιδοτήσεων» όπως τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε σχολεία και Νοσοκομεία, την παροχή βασικών υποδομών (ύδρευση, άρδευση, επικοινωνίες κ.ά.). Υποστήριξη (με μέσα, προσωπικό, εκπαίδευση κ.ά.) κάθε μορφής αυτοοργάνωσης που θα επιτρέπει στις κοινωνίες αυτές να εξελίσσονται προς την κατεύθυνση που επιλέγουν. Επιπλέον, τέλος, η σημερινή κτηνοτροφία ελάχιστα απέχει από την παραγωγή «βιολογικών προϊόντων», προϊόντων δηλαδή που έχουν μεγάλη ζήτηση και καλύτερες τιμές. Τρεις προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση:
1. Ελεγχος των ζωοτροφών, ώστε να μην περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Οι εταιρείες ζωοτροφών είναι λίγες και ο έλεγχος της προέλευσης εύκολος. Θέσπιση επιδοτήσεων με κριτήριο την παραγωγή για καλλιέργειες κτηνοτροφικών φυτών προσαρμοσμένων στις τοπικές συνθήκες (ρεβίθι, κουκιά κ.ά) με στόχο την αυτάρκεια.
2. Ελεγχος της ποιότητας της παραγωγής από πιστοποιημένα εργαστήρια για να αποτραπεί χρήση ασύμβατων μεθόδων (ορμόνες, αντιβιοτικά κ.ά.) που αυξάνουν την ποσότητα υποβαθμίζοντας την ποιότητα.
3. Μετατροπή της επιδότησης στο κεφάλι, σε επιδότηση στην παραγωγή (ο παραγωγός επιδοτείται για κάθε κιλό προϊόντος που φέρνει στην αγορά): βελτίωση ποιότητας, μεγαλύτερο κέρδος των πραγματικών παραγωγών (έναντι των «κτηνοτρόφων» του καφενείου) καλύτερες τιμές για τον καταναλωτή, καλύτερη ποιότητα περιβάλλοντος, μείωση ζωοτροφών, βελτίωση ισοζυγίου εισαγωγών.
Συμπληρωματικά με τα προηγούμενα μπορούν να θεωρηθούν: Επιμόρφωση των υπαλλήλων των κρατικών υπηρεσιών (γεωπόνων, κτηνιάτρων και διοικητικών) και αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, ώστε να υποστηρίζουν πραγματικά τους κτηνοτρόφους. Στήριξη μικρών συνεταιρισμών και δικτύων παραγωγών – καταναλωτών.
Οι προτάσεις αυτές έχουν ελάχιστο ως μηδενικό επιπλέον κόστος από ότι ήδη δαπανάται. Απαιτούν όμως, τη μέχρι σήμερα απούσα, πολιτική βούληση και διαβούλευση.
Οι καταστροφικές πρακτικές της επιδότησης στο κεφάλι έχουν μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει σε συρρίκνωση του κλάδου και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Η αποτυχία των σημερινών πρακτικών καταδεικνύεται από τις ποσότητες αντίστοιχων προϊόντων που εισαγάγουμε και τις ψηλές τιμές που πληρώνει ο καταναλωτής.
Λόγω του μοιράσματος των επιδοτήσεων χωρίς σχεδιασμό, επιμόρφωση, στόχο και επί της ουσίας έλεγχο, οι ορεινές κοινότητες εντάχθηκαν βίαια σε ένα σύστημα νεοπλουτικών αξιών. Οι δράσεις που προωθούσε το Υπουργείο Γεωργίας, μέσα στη μακάρια αποξένωσή του από τα προβλήματα και την υπερτροφική, συγκεντρωτική, γραφειοκρατία που συντηρεί, καταναλώθηκαν σε καταστροφικές, άναρχες διανοίξεις δρόμων και χιλιόμετρα πλεγμάτων. Συμβολή είχε και η αδράνεια των συνεταιρισμών.
Επειδή οι κτηνοτρόφοι, αλλά και οι κάτοικοι των ορεινών χωριών ζουν σε δύσκολες συνθήκες και επειδή η παραγωγή και οι πολιτιστικές και περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες που σώζονται εκεί πλουτίζουν τη ζωή του καθενός μας, αυτές πρέπει να στηρίζονται με κάθε μέσο. Με λίγα λόγια όχι μόνο υποστηρίζομε τη συνέχιση των επιδοτήσεων, αλλά θεωρούμε ότι πρέπει να αυξηθούν με μορφές «κοινωνικών επιδοτήσεων» όπως τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε σχολεία και Νοσοκομεία, την παροχή βασικών υποδομών (ύδρευση, άρδευση, επικοινωνίες κ.ά.). Υποστήριξη (με μέσα, προσωπικό, εκπαίδευση κ.ά.) κάθε μορφής αυτοοργάνωσης που θα επιτρέπει στις κοινωνίες αυτές να εξελίσσονται προς την κατεύθυνση που επιλέγουν. Επιπλέον, τέλος, η σημερινή κτηνοτροφία ελάχιστα απέχει από την παραγωγή «βιολογικών προϊόντων», προϊόντων δηλαδή που έχουν μεγάλη ζήτηση και καλύτερες τιμές. Τρεις προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση:
1. Ελεγχος των ζωοτροφών, ώστε να μην περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Οι εταιρείες ζωοτροφών είναι λίγες και ο έλεγχος της προέλευσης εύκολος. Θέσπιση επιδοτήσεων με κριτήριο την παραγωγή για καλλιέργειες κτηνοτροφικών φυτών προσαρμοσμένων στις τοπικές συνθήκες (ρεβίθι, κουκιά κ.ά) με στόχο την αυτάρκεια.
2. Ελεγχος της ποιότητας της παραγωγής από πιστοποιημένα εργαστήρια για να αποτραπεί χρήση ασύμβατων μεθόδων (ορμόνες, αντιβιοτικά κ.ά.) που αυξάνουν την ποσότητα υποβαθμίζοντας την ποιότητα.
3. Μετατροπή της επιδότησης στο κεφάλι, σε επιδότηση στην παραγωγή (ο παραγωγός επιδοτείται για κάθε κιλό προϊόντος που φέρνει στην αγορά): βελτίωση ποιότητας, μεγαλύτερο κέρδος των πραγματικών παραγωγών (έναντι των «κτηνοτρόφων» του καφενείου) καλύτερες τιμές για τον καταναλωτή, καλύτερη ποιότητα περιβάλλοντος, μείωση ζωοτροφών, βελτίωση ισοζυγίου εισαγωγών.
Συμπληρωματικά με τα προηγούμενα μπορούν να θεωρηθούν: Επιμόρφωση των υπαλλήλων των κρατικών υπηρεσιών (γεωπόνων, κτηνιάτρων και διοικητικών) και αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, ώστε να υποστηρίζουν πραγματικά τους κτηνοτρόφους. Στήριξη μικρών συνεταιρισμών και δικτύων παραγωγών – καταναλωτών.
Οι προτάσεις αυτές έχουν ελάχιστο ως μηδενικό επιπλέον κόστος από ότι ήδη δαπανάται. Απαιτούν όμως, τη μέχρι σήμερα απούσα, πολιτική βούληση και διαβούλευση.
Πέτρος Λυμπεράκης
υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος – Ριζοσπαστική Συνεργασία Κρήτης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου