Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η σημερινή Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής είναι από τις κρισιμότερες.
Αυτές τις μέρες, ζούμε το απόλυτο αδιέξοδο της κυβερνητικής αυταπάτης ότι κάνοντας τον καλό μαθητή και εφαρμόζοντας κατά γράμμα το μνημόνιο, θα είχαμε την επιείκεια των πιστωτών και τη στοργή των αγορών.
Η κυβέρνηση Σαμαρά ξεφουσκώνει με πάταγο και μαζί της ξεφούσκωσε ήδη η φούσκα του success story, το προεκλογικό επικοινωνιακό τέχνασμα της δήθεν εξόδου από το μνημόνιο και από το ΔΝΤ.
Ο πανικός των κυβερνητικών εταίρων, ιδιαίτερα μετά τη παρουσίαση του προγράμματός μας στη Θεσσαλονίκη, στάθηκε αρκετός ώστε να αναφανεί το πλήρες αδιέξοδο της εμμονής τους.
Δεν τους απασχολεί η επόμενη μέρα.
Το μόνο που ξέρουν είναι να διαχειρίζονται επικοινωνιακά τις αγωνίες του λαού μας.
Το μόνο που τους νοιάζει, να παρατείνουν τη παραμονή τους στις καρέκλες της εξουσίας.
Δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους μακριά από την εξουσία.
Και επειδή διαισθάνονται ότι δε θα έχουν επόμενη μέρα, ούτε στα ίδια τα κόμματά τους, για αυτό και γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνοι για τη χώρα.
Δε διστάζουν προκειμένου να υπονομεύσουν το ΣΥΡΙΖΑ, να υπονομεύουν την σταθερότητα στη χώρα.
Οι μέρες που
διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες.
Στο διεθνές επίπεδο υπάρχει μια κατάσταση γενικευμένης αστάθειας.
Η ευρωπαϊκή οικονομία έχει παγιδευτεί στην στασιμότητα.
Η παγίδα του αποπληθωρισμού απειλεί ακόμα και ισχυρές οικονομίες.
Ενώ η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης φαίνεται ανίκανη να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα το μέγεθος της κρίσης.
Κάτω από τη κοντόφθαλμη Γερμανική ηγεμονία, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει στη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία που ανακυκλώνει τη κρίση και θέτει στόχους στους οποίους καμία χώρα δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί.
Ακόμα και η Γερμανική οικονομία, η πλέον ισχυρή της Ευρώπης εμφανίζει πλέον ανησυχητικά σημάδια.
Τα εργαλεία με τα οποία η Ευρώπη προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση, μόνο κοινωνική δυστυχία φέρνουν.
Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία η οποία θα έχει στόχο και αποστολή την προστασία των ανθρώπων και των κοινωνιών ,όχι την προσαρμογή στις επιθυμίες των αγορών.
Οι αγορές είναι αγορές και κοιτούν τα συμφέροντα τους. Υποχρέωση των κυβερνήσεων, είναι να προστατεύουν τα συμφέροντα των κοινωνιών.
Η Ευρώπη χρειάζεται βαθιές πολιτικές τομές. Και άμεσες παρεμβάσεις για να ανασχεθεί η κρίση.
Εμείς έχουμε επανειλημμένα περιγράψει και αναφερθεί σε προτάσεις που μπορούν άμεσα να βάλουν ένα φρένο.
Έχουμε βεβαίως και βαθιά πίστη ότι για να ξεπεράσει την κρίση η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια.
Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει.
Έτσι ένας νέος κύκλος κρίσης δείχνει να κάνει την εμφάνισή του στην Ευρώπη.
Όμως το πιο σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας.
Μετά από τέσσερα χρόνια εξοντωτικής λιτότητας, που συνέθλιψαν μισθούς και συντάξεις, μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά η χώρα βρίσκεται μπροστά στα ίδια αδιέξοδα.
Και μάλιστα από χειρότερη θέση.
Όλα όσα μας έταξαν, δυο χρόνια τώρα, αποδεικνύονται ένα μεγάλο ψέμα, ένα κάλπικο επικοινωνιακό παιχνίδι.
Ούτε διέξοδος στο πρόβλημα του χρέους υπάρχει, ούτε έξοδος στις αγορές υπάρχει, ούτε απαλλαγή της χώρας από τα Μνημόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησαν ένα άθλιο σχέδιο, που οδήγησε την χώρα στην καταστροφή και το λαό μας στην εξαθλίωση.
Το σχέδιο αυτό έλεγε ότι αν σπείρεις στην κοινωνία την φτώχεια, την ανεργία και την δυστυχία, η χώρα θα μπορέσει να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Θα μπορέσει να ξαναδανειστεί από τις αγορές.
Είναι το πιο χυδαίο, το πιο υποκριτικό, το πιο απροκάλυπτο ψέμα που έχει ειπωθεί ποτέ.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι αυτή η καταστροφή δεν πρόκειται να προκαλέσει καμία θετική συνέπεια στην οικονομία της χώρας.
Και σήμερα δυστυχώς η εκτίμησή μας επιβεβαιώνεται με το πιο τραγικό τρόπο.
Η φούσκα έσκασε και αποκαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα για την ελληνική οικονομία.
Ένα προεκλογικό πυροτέχνημα ψεύτικης εξόδου από το μνημόνιο και τρία ταξίδια, στο Παρίσι, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον, ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί ότι βρισκόμαστε όχι στο ίδιο αλλά σε χειρότερο σημείο από αυτό που βρίσκονταν η χώρα πριν το μνημόνιο.
Γιατί μπορεί οι αγορές να έχουν την ίδια εχθρική συμπεριφορά, αλλά τώρα έχουμε και χρέος πολύ μεγαλύτερο και φτώχεια πολύ περισσότερη και εξάρτηση ακόμα μεγαλύτερη.
Και αλήθεια ποιος να πιστέψει τη φτηνή δικαιολογία ότι για όλα αυτά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποιος να πιστέψει ότι δε φταίνε αυτοί που κυβερνάνε, δε φταίει το πρόγραμμα που εφαρμόζουνε, δε φταίνε αυτοί που είναι στο τιμόνι αλλά φταίνε αυτοί που τους φωνάζουνε στρίφτε θα μας ρίξετε στα βράχια.
Αλήθεια ποιος από την κυβέρνηση μπορεί πια να κοιτάξει στα μάτια όλον αυτό τον κόσμο που υπέφερε τέσσερα χρόνια τώρα και να τους ξαναπεί ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο;
Ποιος θα λογοδοτήσει για τέσσερα χαμένα χρόνια που χρεοκόπησαν τους έλληνες και βάθυναν την εξάρτηση της πατρίδας μας.
Για τα τέσσερα χρόνια που κατέστρεψαν τη πραγματική οικονομία και οδήγησαν τους μισούς Έλληνες στην φτώχια, ή στο κατώφλι της φτώχειας;
Στο διεθνές επίπεδο υπάρχει μια κατάσταση γενικευμένης αστάθειας.
Η ευρωπαϊκή οικονομία έχει παγιδευτεί στην στασιμότητα.
Η παγίδα του αποπληθωρισμού απειλεί ακόμα και ισχυρές οικονομίες.
Ενώ η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης φαίνεται ανίκανη να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα το μέγεθος της κρίσης.
Κάτω από τη κοντόφθαλμη Γερμανική ηγεμονία, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει στη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία που ανακυκλώνει τη κρίση και θέτει στόχους στους οποίους καμία χώρα δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί.
Ακόμα και η Γερμανική οικονομία, η πλέον ισχυρή της Ευρώπης εμφανίζει πλέον ανησυχητικά σημάδια.
Τα εργαλεία με τα οποία η Ευρώπη προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση, μόνο κοινωνική δυστυχία φέρνουν.
Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία η οποία θα έχει στόχο και αποστολή την προστασία των ανθρώπων και των κοινωνιών ,όχι την προσαρμογή στις επιθυμίες των αγορών.
Οι αγορές είναι αγορές και κοιτούν τα συμφέροντα τους. Υποχρέωση των κυβερνήσεων, είναι να προστατεύουν τα συμφέροντα των κοινωνιών.
Η Ευρώπη χρειάζεται βαθιές πολιτικές τομές. Και άμεσες παρεμβάσεις για να ανασχεθεί η κρίση.
Εμείς έχουμε επανειλημμένα περιγράψει και αναφερθεί σε προτάσεις που μπορούν άμεσα να βάλουν ένα φρένο.
Έχουμε βεβαίως και βαθιά πίστη ότι για να ξεπεράσει την κρίση η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια.
Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει.
Έτσι ένας νέος κύκλος κρίσης δείχνει να κάνει την εμφάνισή του στην Ευρώπη.
Όμως το πιο σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας.
Μετά από τέσσερα χρόνια εξοντωτικής λιτότητας, που συνέθλιψαν μισθούς και συντάξεις, μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά η χώρα βρίσκεται μπροστά στα ίδια αδιέξοδα.
Και μάλιστα από χειρότερη θέση.
Όλα όσα μας έταξαν, δυο χρόνια τώρα, αποδεικνύονται ένα μεγάλο ψέμα, ένα κάλπικο επικοινωνιακό παιχνίδι.
Ούτε διέξοδος στο πρόβλημα του χρέους υπάρχει, ούτε έξοδος στις αγορές υπάρχει, ούτε απαλλαγή της χώρας από τα Μνημόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησαν ένα άθλιο σχέδιο, που οδήγησε την χώρα στην καταστροφή και το λαό μας στην εξαθλίωση.
Το σχέδιο αυτό έλεγε ότι αν σπείρεις στην κοινωνία την φτώχεια, την ανεργία και την δυστυχία, η χώρα θα μπορέσει να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Θα μπορέσει να ξαναδανειστεί από τις αγορές.
Είναι το πιο χυδαίο, το πιο υποκριτικό, το πιο απροκάλυπτο ψέμα που έχει ειπωθεί ποτέ.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι αυτή η καταστροφή δεν πρόκειται να προκαλέσει καμία θετική συνέπεια στην οικονομία της χώρας.
Και σήμερα δυστυχώς η εκτίμησή μας επιβεβαιώνεται με το πιο τραγικό τρόπο.
Η φούσκα έσκασε και αποκαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα για την ελληνική οικονομία.
Ένα προεκλογικό πυροτέχνημα ψεύτικης εξόδου από το μνημόνιο και τρία ταξίδια, στο Παρίσι, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον, ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί ότι βρισκόμαστε όχι στο ίδιο αλλά σε χειρότερο σημείο από αυτό που βρίσκονταν η χώρα πριν το μνημόνιο.
Γιατί μπορεί οι αγορές να έχουν την ίδια εχθρική συμπεριφορά, αλλά τώρα έχουμε και χρέος πολύ μεγαλύτερο και φτώχεια πολύ περισσότερη και εξάρτηση ακόμα μεγαλύτερη.
Και αλήθεια ποιος να πιστέψει τη φτηνή δικαιολογία ότι για όλα αυτά φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποιος να πιστέψει ότι δε φταίνε αυτοί που κυβερνάνε, δε φταίει το πρόγραμμα που εφαρμόζουνε, δε φταίνε αυτοί που είναι στο τιμόνι αλλά φταίνε αυτοί που τους φωνάζουνε στρίφτε θα μας ρίξετε στα βράχια.
Αλήθεια ποιος από την κυβέρνηση μπορεί πια να κοιτάξει στα μάτια όλον αυτό τον κόσμο που υπέφερε τέσσερα χρόνια τώρα και να τους ξαναπεί ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο;
Ποιος θα λογοδοτήσει για τέσσερα χαμένα χρόνια που χρεοκόπησαν τους έλληνες και βάθυναν την εξάρτηση της πατρίδας μας.
Για τα τέσσερα χρόνια που κατέστρεψαν τη πραγματική οικονομία και οδήγησαν τους μισούς Έλληνες στην φτώχια, ή στο κατώφλι της φτώχειας;
Οφείλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό όσο σκληρή κι αν είναι αυτή.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αφήνει πίσω της μια χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας.
Κανένα επικοινωνιακό τρικ δεν μπορεί πια να συγκαλύψει ή να εξωραΐσει αυτή την εικόνα.
Η πραγματική εικόνα της χρεωκοπίας είναι πρώτα από όλα, όλη αυτή η απόγνωση και η δυστυχία που βλέπουμε να εξαπλώνεται.
Όχι μόνο απ τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά στην καθημερινή μας ζωή, γύρω μας. .
Τέσσερα εκατομμύρια φτωχά νοικοκυριά.
Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι.
Εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις.
Και την ίδια στιγμή μόλις το 1% του πληθυσμού να κατέχει το 56% του συνολικού πλούτου στη χώρα.
Αυτό είναι το success story της κυβέρνησης Σαμαρά, που θα μας έβγαζε από το μνημόνιο.
Μας λένε όμως πολλοί: Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τη κυβέρνηση κανείς πια δε τη πιστεύει αλλά αυτή τη πραγματικότητα θα έχετε και εσείς να αντιμετωπίσετε.
Πως θα τα καταφέρετε;
Έχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών.
Έχουμε πλήρη επίγνωση της πραγματικής εικόνας.
Δεν επιχαίρουμε για τις εξελίξεις.
Ούτε για την αποτυχία μιας καταστροφικής πολιτικής, που κατέληξε στην εκτίναξη του κόστους δανεισμού.
Το δικό μας σχέδιο όμως δεν είναι να κοροϊδεύουμε ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο, ενώ κρατάμε το καθεστώς του μνημονίου.
Το δικό μας σχέδιο δεν είναι φούσκα επικοινωνιακή.
Πυροτέχνημα που σβήνει μετά από λίγες στιγμές έκλαμψης.
Το δικό μας σχέδιο προϋποθέτει τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας.
Την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου.
Περιλαμβάνει ένα κοστολογημένο και λεπτομερώς επεξεργασμένο πρόγραμμα ανάσχεσης της ανθρωπιστικής κρίσης, όπως το παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη.
Και ταυτόχρονα τη σκληρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση για μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο βραχνά του χρέους.
Δε κρύβουμε εμείς το μείζον ζήτημα του χρέους κάτω από το χαλί.
Δε σφυρίζουμε αδιάφορα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά όχι μόνο δε τολμά να αρθρώσει λέξη αλλά δεσμεύεται για όλα τα προαπαιτούμενα.
Και στο κρίσιμο ζήτημα του χρέους, διακηρύσσει τη βιωσιμότητά του.
Παραδέχεται την απροθυμία της να διαπραγματευτεί.
Διότι εάν τα προαπαιτούμενα είναι στη θέση τους και το χρέος βιώσιμο, τότε τι ακριβώς διαπραγματεύεται ο κ. Σαμαράς;
Ο κ. Σαμαράς δεν είχε το σθένος ούτε καν να διεκδικήσει αυτό που το πρόγραμμα που συνυπέγραψε ορίζει : πως μετά την επίτευξη πλεονασμάτων θα ξεκινήσει η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Το πλεόνασμα καταγράφηκε το περασμένο Μάρτιο, καμιά κουβέντα όμως δεν έγινε για τη ταμπακιέρα.
Αργότερα στις ευρωεκλογές, μας έταξαν ότι η λύση θα έρθει μέσα στο καλοκαίρι.
Πέρασε το καλοκαίρι, πέρασε και ο Σεπτέμβρης και το μόνο που ήρθε ήταν η υπόσχεση για το πιστοποιητικό βιωσιμότητας.
Το πιστοποιητικό της κοροϊδίας, δηλαδή και της εξαπάτησης.
Και να τα αποτελέσματα.
Τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Γιατί οποιαδήποτε συζήτηση για έξοδο από τη δανειακή σύμβαση και λύση χωρίς διαπραγμάτευση που θα οδηγήσει σε μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο θέμα του χρέους, δε πρόκειται να συνοδευτεί από διαφορετική στάση των αγορών.
Και εμείς δεν αιφνιδιαζόμαστε.
Ξέρουμε ότι οι αγορές θα είναι ενδεχομένως για μακρά περίοδο εχθρικές στην Ελλάδα.
Οι αγορές παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
Εμείς όμως έχουμε το δικό μας στόχο.
Και ξέρουμε επίσης ότι μόνο μετά την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, θα σταματήσουν οι αγορές να είναι εχθρικές.
Το σχέδιό μας, λοιπόν, έχει αρχή μέση και τέλος.
Δεν είναι ασπόνδυλο σαν αυτό της κυβέρνησης Σαμαρά.
Που όταν η Λαγκάρντ τους ζήτησε, αμέσως μετά τις εκλογές του 2012, να διευθετήσουν και με δική της στήριξη το αναγκαίο κούρεμα του χρέους, αυτοί το κάρφωσαν στο θείο Σόιμπλε.
Και τους είπε ξεχάστε το.
Και αυτοί γύρισαν πίσω ήσυχα ήσυχα και συνέχισαν να κάνουν τα μαθήματά τους, σαν πειθαρχημένοι και υπάκουοι μαθητές.
Ξεκαθαρίζουμε
λοιπόν δυο κρίσιμα πράγματα, που εσκεμμένα η κυβέρνηση προσπαθεί να θολώνει τα
νερά.
Πρώτον : Μνημόνιο δεν είναι το δάνειο, η δανειακή σύμβαση αλλά οι εκατοντάδες οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής διάλυσης.
Ο κος Σαμαράς, όταν προσποιούνταν τον αντιμνημονιακό, ζήταγε διατήρηση της δανειακής σύμβασης και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.
Εσχάτως και μέχρι προχθές, ουσιαστικά διατείνονταν για το ανάποδο από αυτό που έλεγε παλιά:
Ζήταγε έξοδο από τη δανειακή σύμβαση αλλά διατήρηση του μνημονίου.
Ο κ. Σαμαράς δηλαδή πήγε από το «όχι στο μνημόνιο - ναι στη δανειακή σύμβαση» που έλεγε το 2011, στο «ναι στο μνημόνιο, όχι στη δανειακή σύμβαση» το 2014.
Εμείς από τη πρώτη στιγμή λέγαμε και λέμε :
Καταργούμε το μνημόνιο, δηλαδή τους νόμους της λιτότητας και της καταστροφής και επαναδιαπραγματευόμαστε τη δανειακή σύμβαση.
Δεύτερον :
Καμία ουσιαστική και οριστική διέξοδος στο πρόβλημα της χώρας δε θα υπάρξει, αν δεν διεκδικηθεί και δεν επιτευχθεί δίκαιη και κοινωνικά βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ξεφούσκωσαν τα επικοινωνιακά σχέδια της κυβέρνησης. Τόσο γρήγορα και τόσο άδοξα.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του χρέους, πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί.
Και εδώ έρχεται το κρίσιμο ερώτημα :
Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί για το καλό της Ελλάδας και του λαού της;
Η κυβέρνηση των Μνημονίων;
Η κυβέρνηση που βγαίνει δεξιά και αριστερά και δηλώνει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Η κυβέρνηση που δεσμεύονται στα προαπαιτούμενα;
Ρωτάμε ακόμα και τον πλέον καχύποπτο πολίτη: είναι σε θέση αυτή η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί οτιδήποτε;
Όταν ακόμα και στις διεθνείς συζητήσεις, στην Ευρώπη, είναι οι πρώτοι και οι πλέον πρόθυμοι που τρέχουν να συνταχθούν με τη γραμμή της κας Μέρκελ;
Και εγκαλούν τη Γαλλία που διεκδίκησε στοιχειωδώς τη χαλάρωση;
Η απάντηση είναι ότι οι μάσκες πια έπεσαν και τα ψέματα τελείωσαν.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση.
Με ισχυρή λαϊκή εντολή και στήριξη. Μια κυβέρνηση που θα εγγυηθεί τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της και θα αγωνιστεί γι αυτά.
Και αυτή θα είναι μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του.
Όσο πιο ισχυρή και ευρεία θα είναι η νίκη μας στις επόμενες εκλογές, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η θέση της χώρας και του λαού μας.
Και οι εκλογές αυτές πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατό. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια θα συνεχίσει αυτόν τον καταστροφικό δρόμο.
Πρώτον : Μνημόνιο δεν είναι το δάνειο, η δανειακή σύμβαση αλλά οι εκατοντάδες οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής διάλυσης.
Ο κος Σαμαράς, όταν προσποιούνταν τον αντιμνημονιακό, ζήταγε διατήρηση της δανειακής σύμβασης και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.
Εσχάτως και μέχρι προχθές, ουσιαστικά διατείνονταν για το ανάποδο από αυτό που έλεγε παλιά:
Ζήταγε έξοδο από τη δανειακή σύμβαση αλλά διατήρηση του μνημονίου.
Ο κ. Σαμαράς δηλαδή πήγε από το «όχι στο μνημόνιο - ναι στη δανειακή σύμβαση» που έλεγε το 2011, στο «ναι στο μνημόνιο, όχι στη δανειακή σύμβαση» το 2014.
Εμείς από τη πρώτη στιγμή λέγαμε και λέμε :
Καταργούμε το μνημόνιο, δηλαδή τους νόμους της λιτότητας και της καταστροφής και επαναδιαπραγματευόμαστε τη δανειακή σύμβαση.
Δεύτερον :
Καμία ουσιαστική και οριστική διέξοδος στο πρόβλημα της χώρας δε θα υπάρξει, αν δεν διεκδικηθεί και δεν επιτευχθεί δίκαιη και κοινωνικά βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ξεφούσκωσαν τα επικοινωνιακά σχέδια της κυβέρνησης. Τόσο γρήγορα και τόσο άδοξα.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του χρέους, πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί.
Και εδώ έρχεται το κρίσιμο ερώτημα :
Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί για το καλό της Ελλάδας και του λαού της;
Η κυβέρνηση των Μνημονίων;
Η κυβέρνηση που βγαίνει δεξιά και αριστερά και δηλώνει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Η κυβέρνηση που δεσμεύονται στα προαπαιτούμενα;
Ρωτάμε ακόμα και τον πλέον καχύποπτο πολίτη: είναι σε θέση αυτή η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί οτιδήποτε;
Όταν ακόμα και στις διεθνείς συζητήσεις, στην Ευρώπη, είναι οι πρώτοι και οι πλέον πρόθυμοι που τρέχουν να συνταχθούν με τη γραμμή της κας Μέρκελ;
Και εγκαλούν τη Γαλλία που διεκδίκησε στοιχειωδώς τη χαλάρωση;
Η απάντηση είναι ότι οι μάσκες πια έπεσαν και τα ψέματα τελείωσαν.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση.
Με ισχυρή λαϊκή εντολή και στήριξη. Μια κυβέρνηση που θα εγγυηθεί τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της και θα αγωνιστεί γι αυτά.
Και αυτή θα είναι μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του.
Όσο πιο ισχυρή και ευρεία θα είναι η νίκη μας στις επόμενες εκλογές, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η θέση της χώρας και του λαού μας.
Και οι εκλογές αυτές πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατό. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια θα συνεχίσει αυτόν τον καταστροφικό δρόμο.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι,
Η ιδιαίτερα βεβαρημένη διεθνή συγκυρία όπως αυτή που ζούμε, με εστίες έντασης και κρίσεις να αναζωπυρώνονται στην ευρύτερη περιοχή μας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αλλά και στην ανατολική Ευρώπη, καθιστά επιτακτική την ανάγκη προώθησης μιας ανεξάρτητης, ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Στην Ανατολική Μεσόγειο, η τουρκική αναγγελία της διεξαγωγής ερευνών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και υφαλοκρηπίδα της Κύπρου συνιστά απαράδεκτη παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατοχυρώνεται από το διεθνές δίκαιο.
Ενέργειες σαν και αυτές, όχι μόνο υπονομεύουν τις συνομιλίες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, επί τη βάση των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά συνεισφέρουν στην αποσταθεροποίηση μιας ήδη εύφλεκτης περιοχής.
Την ίδια στιγμή, είναι εξαιρετικά ανησυχητική η εξέλιξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στην Συρία.
Ενός πολέμου που έχει κοστίσει τη ζωή δεκάδων χιλιάδων αμάχων με συστηματικούς διωγμούς των Χριστιανικών κοινοτήτων, των Κούρδων και άλλων μειονοτήτων από τις πατρογονικές εστίες στις οποίες διαμένουν εδώ και αιώνες.
Η κουρδικής πλειοψηφίας πόλη Κομπάνι πολιορκείται από τις επικίνδυνες, αδίστακτες δυνάμεις των τζιχαντιστών.
Μια πόλη που με την ύπαρξη της αποδεικνύει ότι στην περιοχή μπορεί να υπάρξει τοπική διοίκηση μακριά από κάθε θρησκευτικό φανατισμό και αυταρχική εξουσία.
Οι κάτοικοι της πόλης πρέπει να υποστηριχθούν, χωρίς να δημιουργούνται νέα τετελεσμένα εις βάρος τους.
Οι ευθύνες της Τουρκίας για την τύχη της πόλης είναι δεδομένες.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να συνεισφέρει με ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την δίκαιη κατανομή των Σύρων προσφύγων που συρρέουν στη χώρα μας, στις χώρες Schengen.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια λογική άκριτης ευθυγράμμισης στις προτεραιότητες ισχυρών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.
Ο πρόσφατος θάνατος ελληνικής καταγωγής πολιτών στην Ουκρανία αποδεικνύει πόσο «κοντά μας» είναι η κρίση στην χώρα αυτή και πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για την εξασφάλιση ειρήνης και σταθερότητας, μακριά από ψυχροπολεμικές λογικές που εξωθούν τις χώρες τις περιοχής να διαλέξουν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκάλεσαν και τα γεγονότα στη βαλκανική μας γειτονία, μεταξύ άλλων και εις βάρος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία.
Τα γεγονότα υπογραμμίζουν την ανάγκη έγκαιρης αντιμετώπισης των εθνικιστικών εντάσεων στα Βαλκάνια που επιβαρύνουν την προσπάθεια συνεργασίας και επίλυσης των προβλημάτων της περιοχής.
Τα γεγονότα υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα αλλαγής στην εξωτερική πολιτική της χώρα.
Η χώρα χρειάζεται εξωτερική πολιτική που να ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ εντός, αλλά και πέρα από την ΕΕ, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.
Που να προασπίζει και προωθεί ΕΝΕΡΓΑ τα συμφέροντα της Ελλάδας, να ενισχύει το διεθνή της ρόλο και να συνεισφέρει στην ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα.
Και μια τέτοια εξωτερική πολιτική θα υλοποιήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιδιαίτερα βεβαρημένη διεθνή συγκυρία όπως αυτή που ζούμε, με εστίες έντασης και κρίσεις να αναζωπυρώνονται στην ευρύτερη περιοχή μας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αλλά και στην ανατολική Ευρώπη, καθιστά επιτακτική την ανάγκη προώθησης μιας ανεξάρτητης, ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Στην Ανατολική Μεσόγειο, η τουρκική αναγγελία της διεξαγωγής ερευνών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και υφαλοκρηπίδα της Κύπρου συνιστά απαράδεκτη παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατοχυρώνεται από το διεθνές δίκαιο.
Ενέργειες σαν και αυτές, όχι μόνο υπονομεύουν τις συνομιλίες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, επί τη βάση των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά συνεισφέρουν στην αποσταθεροποίηση μιας ήδη εύφλεκτης περιοχής.
Την ίδια στιγμή, είναι εξαιρετικά ανησυχητική η εξέλιξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στην Συρία.
Ενός πολέμου που έχει κοστίσει τη ζωή δεκάδων χιλιάδων αμάχων με συστηματικούς διωγμούς των Χριστιανικών κοινοτήτων, των Κούρδων και άλλων μειονοτήτων από τις πατρογονικές εστίες στις οποίες διαμένουν εδώ και αιώνες.
Η κουρδικής πλειοψηφίας πόλη Κομπάνι πολιορκείται από τις επικίνδυνες, αδίστακτες δυνάμεις των τζιχαντιστών.
Μια πόλη που με την ύπαρξη της αποδεικνύει ότι στην περιοχή μπορεί να υπάρξει τοπική διοίκηση μακριά από κάθε θρησκευτικό φανατισμό και αυταρχική εξουσία.
Οι κάτοικοι της πόλης πρέπει να υποστηριχθούν, χωρίς να δημιουργούνται νέα τετελεσμένα εις βάρος τους.
Οι ευθύνες της Τουρκίας για την τύχη της πόλης είναι δεδομένες.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να συνεισφέρει με ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την δίκαιη κατανομή των Σύρων προσφύγων που συρρέουν στη χώρα μας, στις χώρες Schengen.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια λογική άκριτης ευθυγράμμισης στις προτεραιότητες ισχυρών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.
Ο πρόσφατος θάνατος ελληνικής καταγωγής πολιτών στην Ουκρανία αποδεικνύει πόσο «κοντά μας» είναι η κρίση στην χώρα αυτή και πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για την εξασφάλιση ειρήνης και σταθερότητας, μακριά από ψυχροπολεμικές λογικές που εξωθούν τις χώρες τις περιοχής να διαλέξουν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκάλεσαν και τα γεγονότα στη βαλκανική μας γειτονία, μεταξύ άλλων και εις βάρος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία.
Τα γεγονότα υπογραμμίζουν την ανάγκη έγκαιρης αντιμετώπισης των εθνικιστικών εντάσεων στα Βαλκάνια που επιβαρύνουν την προσπάθεια συνεργασίας και επίλυσης των προβλημάτων της περιοχής.
Τα γεγονότα υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα αλλαγής στην εξωτερική πολιτική της χώρα.
Η χώρα χρειάζεται εξωτερική πολιτική που να ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ εντός, αλλά και πέρα από την ΕΕ, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.
Που να προασπίζει και προωθεί ΕΝΕΡΓΑ τα συμφέροντα της Ελλάδας, να ενισχύει το διεθνή της ρόλο και να συνεισφέρει στην ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα.
Και μια τέτοια εξωτερική πολιτική θα υλοποιήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Συντρόφισσες
και Σύντροφοι
Η κυβέρνηση Σαμαρά, μετά από το επαναλαμβανόμενο φιάσκο των Παρισίων, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον, ακολουθεί τον ολισθηρό δρόμο της πόλωσης.
Με ευτελισμό των κοινοβουλευτικών θεσμών. Με αξιολύπητη υποβάθμιση του δημόσιου πολιτικού της λόγου. Με διασπορά πανικού και κινδυνολογίας.
Σε αυτόν το δρόμο δε θα τους ακολουθήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή η ισχυρή και συγκροτημένη πολιτική δύναμη της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα η δύναμη σταθερότητας στην χώρα.
Η εγγύηση της σταθερότητας.
Όχι μόνο γιατί είμαστε το πρώτο σε δύναμη κόμμα, με διαφορά που όλο και διευρύνεται.
Αλλά γιατί έχουμε ρεαλιστικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης, και ολοκληρωμένο σχέδιο διαπραγμάτευσης.
Γιατί είμαστε έτοιμοι να χαράξουμε έναν νέο δρόμο, μακριά από την σημερινή πολιτική που μόνο αδιέξοδα και κοινωνική καταστροφή μπορεί να προκαλέσει.
Γιατί βάζουμε πάνω από οτιδήποτε άλλο, την δημοκρατία και τους κανόνες της.
Γιατί έχουμε εδραιώσει το διεθνές μας κύρος, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε –για λίγο ακόμα- στην αντιπολίτευση.
Γιατί δεν είμαστε δέσμιοι κανενός ιδιοτελούς συμφέροντος, εγχώριου ή διεθνούς.
Γιατί οι μεταρρυθμίσεις που μας αφορούν είναι προς όφελος της κοινωνίας και μόνο.
Και γιατί έχουμε ξεκάθαρο πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου.
Γύρω από το πρόγραμμα αυτό επιδιώκουμε μια ευρύτατη εθνική, κοινωνική και πολιτική συνεννόηση. Για να υπερασπιστούμε την χώρα και την κοινωνία.
Για να διαπραγματευτούμε ενεργά το πρόβλημα του χρέους. Επιδιώκοντας ταυτόχρονα μια συνολική ευρωπαϊκή λύση στο ζήτημα αυτό.
Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης για την σωτηρία της χώρας.
Για αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.
Για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις επανεκκίνησης για την πραγματική οικονομία.
Για να στηρίξουμε τον κόσμο της εργασίας.
Για να εδραιώσουμε την διαφάνεια και την δημοκρατία στην χώρα.
Τις θέσεις αυτές τις διατυπώσαμε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και η απήχηση που είχαν ήταν το πιο θετικό μήνυμα που έχουμε πάρει μέχρι σήμερα.
Σήμερα είναι πια καθαρό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δυναμώνει ενσωματώνοντας πολιτικά μόνο την ψήφο της διαμαρτυρίας και της κοινωνικής κατακραυγής. Αλλά συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, θετικά και ενεργά, με την πολιτική προοπτική μιας μεγάλης, ιστορικής κοινωνικής αλλαγής.
Σε αυτό τον δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε.
Προετοιμαζόμενοι συνεχώς για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Βαδίζοντας τον δρόμο της ενότητας ανάμεσα στις προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Καλώντας την κοινωνία σε έναν αδιάκοπο ενωτικό αγώνα, για την μεγάλη αλλαγή. Για την οριστική απαλλαγή από τα Μνημόνια, και την ανασυγκρότηση της χώρας.
Δεσμευόμαστε ότι όσο ποιο ισχυρός βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, τόσο περισσότερο θα επιμείνει στην ανάγκη μιας ευρύτατης πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής συνεννόησης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, μετά από το επαναλαμβανόμενο φιάσκο των Παρισίων, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον, ακολουθεί τον ολισθηρό δρόμο της πόλωσης.
Με ευτελισμό των κοινοβουλευτικών θεσμών. Με αξιολύπητη υποβάθμιση του δημόσιου πολιτικού της λόγου. Με διασπορά πανικού και κινδυνολογίας.
Σε αυτόν το δρόμο δε θα τους ακολουθήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή η ισχυρή και συγκροτημένη πολιτική δύναμη της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα η δύναμη σταθερότητας στην χώρα.
Η εγγύηση της σταθερότητας.
Όχι μόνο γιατί είμαστε το πρώτο σε δύναμη κόμμα, με διαφορά που όλο και διευρύνεται.
Αλλά γιατί έχουμε ρεαλιστικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης, και ολοκληρωμένο σχέδιο διαπραγμάτευσης.
Γιατί είμαστε έτοιμοι να χαράξουμε έναν νέο δρόμο, μακριά από την σημερινή πολιτική που μόνο αδιέξοδα και κοινωνική καταστροφή μπορεί να προκαλέσει.
Γιατί βάζουμε πάνω από οτιδήποτε άλλο, την δημοκρατία και τους κανόνες της.
Γιατί έχουμε εδραιώσει το διεθνές μας κύρος, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε –για λίγο ακόμα- στην αντιπολίτευση.
Γιατί δεν είμαστε δέσμιοι κανενός ιδιοτελούς συμφέροντος, εγχώριου ή διεθνούς.
Γιατί οι μεταρρυθμίσεις που μας αφορούν είναι προς όφελος της κοινωνίας και μόνο.
Και γιατί έχουμε ξεκάθαρο πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου.
Γύρω από το πρόγραμμα αυτό επιδιώκουμε μια ευρύτατη εθνική, κοινωνική και πολιτική συνεννόηση. Για να υπερασπιστούμε την χώρα και την κοινωνία.
Για να διαπραγματευτούμε ενεργά το πρόβλημα του χρέους. Επιδιώκοντας ταυτόχρονα μια συνολική ευρωπαϊκή λύση στο ζήτημα αυτό.
Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης για την σωτηρία της χώρας.
Για αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.
Για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις επανεκκίνησης για την πραγματική οικονομία.
Για να στηρίξουμε τον κόσμο της εργασίας.
Για να εδραιώσουμε την διαφάνεια και την δημοκρατία στην χώρα.
Τις θέσεις αυτές τις διατυπώσαμε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και η απήχηση που είχαν ήταν το πιο θετικό μήνυμα που έχουμε πάρει μέχρι σήμερα.
Σήμερα είναι πια καθαρό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δυναμώνει ενσωματώνοντας πολιτικά μόνο την ψήφο της διαμαρτυρίας και της κοινωνικής κατακραυγής. Αλλά συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, θετικά και ενεργά, με την πολιτική προοπτική μιας μεγάλης, ιστορικής κοινωνικής αλλαγής.
Σε αυτό τον δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε.
Προετοιμαζόμενοι συνεχώς για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Βαδίζοντας τον δρόμο της ενότητας ανάμεσα στις προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Καλώντας την κοινωνία σε έναν αδιάκοπο ενωτικό αγώνα, για την μεγάλη αλλαγή. Για την οριστική απαλλαγή από τα Μνημόνια, και την ανασυγκρότηση της χώρας.
Δεσμευόμαστε ότι όσο ποιο ισχυρός βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, τόσο περισσότερο θα επιμείνει στην ανάγκη μιας ευρύτατης πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής συνεννόησης.
Βέβαια,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Για συνεννόηση μιλάνε και άλλοι.
Αναφέρομαι στο μνημονιακό μπλοκ, που βρίσκεται σε βαθύτατη πολιτική κρίση.
Και που κατηγορεί την αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγική αποτυχία της πολιτικής των Μνημονίων.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν το εξής.
Αυτοί δεν επιδιώκουν συνεννόηση αλλά παράταση της εξουσίας τους και παράταση του μνημονίου.
Σήμερα είναι αναγκαία μια νέα εθνική, πολιτική και κοινωνική συμφωνία, ως αφετηρία όμως ενός νέου συσχετισμού που θα προκύψει από τις εκλογές στη βάση της λαϊκής εντολής να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανόρθωσης, έξω από τους καταναγκασμούς και τα τελεσίγραφα των δανειστών.
Ένα πρόγραμμα που θα βάζει σε προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τη κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση.
Να κάνουμε πολιτική συνεννόηση για να διασφαλίσουμε τα συμφέροντα των δανειστών ή τη παραμονή στην εξουσία των δυνάμεων που υποθήκευσαν το μέλλον του τόπου, δε περνάει από το μυαλό μας.
Δε θα ήταν συνεννόηση αλλά παράδοση.
Θα ήταν συνενοχή στο έγκλημα.
Για μας δεν υπάρχουν τέτοια διλήμματα.
Για μας υπάρχει μια μεγάλη τομή.
Ή με τα Μνημόνια και την κρίση, η με τον λαό και την διέξοδο.
Ή με το μνημόνιο, ή με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Είναι δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια.
Πάνω σε αυτή την τομή καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις αλλά και τους ανεξάρτητους βουλευτές να πάρουν ανοιχτή και ξεκάθαρη θέση.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα σε τέτοιες στιγμές να παίζει πολιτικά παιχνιδάκια πάνω στην πλάτη του λαού.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τροφοδοτεί σενάρια κρατώντας αμφίσημη στάση.
Χωρίς να αποκλείουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η εκλογή για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένα ορόσημο.
Η κυβέρνηση δεν διαθέτει τον αριθμό βουλευτών που χρειάζεται για να συνεχίσει τον καταστροφικό της δρόμο. Αυτό φάνηκε καθαρά και στην κοινοβουλευτική συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Ξεκαθαρίζουμε ότι για εμάς το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό.
Είναι πολιτικό.
Και δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο του προέδρου.
Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει πλέον την δημοκρατική νομιμοποίηση να συνεχίσει να καταστρέφει την χώρα.
Την εντολή που απέσπασαν τον Ιούνιο του 2012, εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας τους πολίτες, και καταθέτοντας ένα ψεύτικο πρόγραμμα διεξόδου, την έχουν χάσει, εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Ο λαός το Μάιο τους αποδοκίμασε. Είναι η κυβέρνηση του δεύτερου και του τέταρτου κόμματος.
Δεν έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση για να συνεχίσουν.
Ο τόπος χρειάζεται μια νέα κυβέρνηση, με νέο σχέδιο, και με νέα, ισχυρή λαϊκή εντολή.
Και η κυβέρνηση αυτή θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση, θα είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην κατεύθυνση αυτή, είμαστε έτοιμοι να συνομιλήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις και πρόσωπα.
Να χαράξουμε κοινή γραμμή, ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα, δημόσια.
Μπροστά στον ελληνικό λαό, και πάντοτε στην βάση της αξιοπιστίας και της πολιτικής εντιμότητας.
Ξεκαθαρίζουμε όμως από την αρχή ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τακτικισμούς και πολιτικά παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν δύο βάρκες. Η διαχωριστική γραμμή έχει ήδη τραβηχτεί.
Ας μην επικαλείται τους θεσμούς όποιος είναι με το μνημόνιο και έχει την πρόθεση να στηρίξει την κυβέρνηση,.
Εμείς αγωνιζόμαστε για να αλλάξει πορεία η χώρα.
Για να απαλλαγούμε από την πολιτική της κρίσης.
Για να μπορέσουμε επιτέλους να προχωρήσουμε μπροστά.
Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε πρώτα από όλα τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς.
Την ώρα που ανοίγουν οι προϋποθέσεις να σηκώσει ο λαός κεφάλι, να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο, να αλλάξουν οι σημερινοί συσχετισμοί, μας είναι αδιανόητο η ηγεσία του ΚΚΕ να οχυρώνεται πίσω από μια αδιέξοδη γραμμή.
Να ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων, παραμένοντας ουσιαστικά έξω από τις εξελίξεις.
Δεν είναι επαναστατική γραμμή αυτό.
Με όσο επαναστατική φρασεολογία και αν την μασκαρέψεις, εξ αντικειμένου κάποιον βοηθά.
Και εν προκειμένω δε βοηθά το λαϊκό κίνημα αλλά τους εχθρούς του.
Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Το λέει πρώτα από όλα ο δικός τους κόσμος.
Για συνεννόηση μιλάνε και άλλοι.
Αναφέρομαι στο μνημονιακό μπλοκ, που βρίσκεται σε βαθύτατη πολιτική κρίση.
Και που κατηγορεί την αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγική αποτυχία της πολιτικής των Μνημονίων.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν το εξής.
Αυτοί δεν επιδιώκουν συνεννόηση αλλά παράταση της εξουσίας τους και παράταση του μνημονίου.
Σήμερα είναι αναγκαία μια νέα εθνική, πολιτική και κοινωνική συμφωνία, ως αφετηρία όμως ενός νέου συσχετισμού που θα προκύψει από τις εκλογές στη βάση της λαϊκής εντολής να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανόρθωσης, έξω από τους καταναγκασμούς και τα τελεσίγραφα των δανειστών.
Ένα πρόγραμμα που θα βάζει σε προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τη κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση.
Να κάνουμε πολιτική συνεννόηση για να διασφαλίσουμε τα συμφέροντα των δανειστών ή τη παραμονή στην εξουσία των δυνάμεων που υποθήκευσαν το μέλλον του τόπου, δε περνάει από το μυαλό μας.
Δε θα ήταν συνεννόηση αλλά παράδοση.
Θα ήταν συνενοχή στο έγκλημα.
Για μας δεν υπάρχουν τέτοια διλήμματα.
Για μας υπάρχει μια μεγάλη τομή.
Ή με τα Μνημόνια και την κρίση, η με τον λαό και την διέξοδο.
Ή με το μνημόνιο, ή με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Είναι δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια.
Πάνω σε αυτή την τομή καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις αλλά και τους ανεξάρτητους βουλευτές να πάρουν ανοιχτή και ξεκάθαρη θέση.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα σε τέτοιες στιγμές να παίζει πολιτικά παιχνιδάκια πάνω στην πλάτη του λαού.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τροφοδοτεί σενάρια κρατώντας αμφίσημη στάση.
Χωρίς να αποκλείουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η εκλογή για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένα ορόσημο.
Η κυβέρνηση δεν διαθέτει τον αριθμό βουλευτών που χρειάζεται για να συνεχίσει τον καταστροφικό της δρόμο. Αυτό φάνηκε καθαρά και στην κοινοβουλευτική συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Ξεκαθαρίζουμε ότι για εμάς το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό.
Είναι πολιτικό.
Και δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο του προέδρου.
Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει πλέον την δημοκρατική νομιμοποίηση να συνεχίσει να καταστρέφει την χώρα.
Την εντολή που απέσπασαν τον Ιούνιο του 2012, εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας τους πολίτες, και καταθέτοντας ένα ψεύτικο πρόγραμμα διεξόδου, την έχουν χάσει, εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Ο λαός το Μάιο τους αποδοκίμασε. Είναι η κυβέρνηση του δεύτερου και του τέταρτου κόμματος.
Δεν έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση για να συνεχίσουν.
Ο τόπος χρειάζεται μια νέα κυβέρνηση, με νέο σχέδιο, και με νέα, ισχυρή λαϊκή εντολή.
Και η κυβέρνηση αυτή θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση, θα είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην κατεύθυνση αυτή, είμαστε έτοιμοι να συνομιλήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις και πρόσωπα.
Να χαράξουμε κοινή γραμμή, ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα, δημόσια.
Μπροστά στον ελληνικό λαό, και πάντοτε στην βάση της αξιοπιστίας και της πολιτικής εντιμότητας.
Ξεκαθαρίζουμε όμως από την αρχή ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τακτικισμούς και πολιτικά παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν δύο βάρκες. Η διαχωριστική γραμμή έχει ήδη τραβηχτεί.
Ας μην επικαλείται τους θεσμούς όποιος είναι με το μνημόνιο και έχει την πρόθεση να στηρίξει την κυβέρνηση,.
Εμείς αγωνιζόμαστε για να αλλάξει πορεία η χώρα.
Για να απαλλαγούμε από την πολιτική της κρίσης.
Για να μπορέσουμε επιτέλους να προχωρήσουμε μπροστά.
Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε πρώτα από όλα τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς.
Την ώρα που ανοίγουν οι προϋποθέσεις να σηκώσει ο λαός κεφάλι, να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο, να αλλάξουν οι σημερινοί συσχετισμοί, μας είναι αδιανόητο η ηγεσία του ΚΚΕ να οχυρώνεται πίσω από μια αδιέξοδη γραμμή.
Να ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων, παραμένοντας ουσιαστικά έξω από τις εξελίξεις.
Δεν είναι επαναστατική γραμμή αυτό.
Με όσο επαναστατική φρασεολογία και αν την μασκαρέψεις, εξ αντικειμένου κάποιον βοηθά.
Και εν προκειμένω δε βοηθά το λαϊκό κίνημα αλλά τους εχθρούς του.
Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Το λέει πρώτα από όλα ο δικός τους κόσμος.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι
Η διαρκής ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.
Μπροστά μας βρίσκεται μια τεράστια ιστορική ευθύνη. Και πρέπει να ανταποκριθούμε.
Δίνοντας τον αγώνα στο πολιτικό πεδίο, αλλά και μέσα στην κοινωνία.
Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο τον κόσμο, και δίνοντας ελπίδα και προοπτική με το πρόγραμμα και την στρατηγική μας.
Μπολιάζοντας τα κινήματα με πείσμα, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία.
Ανασυγκροτώντας διαρκώς τις δυνάμεις μας και εξειδικεύοντας τις θέσεις και την στρατηγική μας.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να δούμε και την πορεία μέσα στο κόμμα μας.
Να είμαστε σοβαροί, να δουλεύουμε σοβαρά, με αίσθηση της μεγάλης και ιστορικής ευθύνης.
Να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες. Τον μικροπαραγοντισμό και τον μεγαλοπαραγοντισμό. Τις τρικυμίες μέσα στα ποτήρια. Τις υπαρξιακές κρίσεις και κρίσεις ταυτότητας για ψύλλου πήδημα.
Να ανοίξουμε ακόμα περισσότερο το κόμμα στην κοινωνία.
Να συγκροτήσουμε συμμαχίες. Με κοινωνικές αναφορές. Στην βάση της αξιοπιστίας και της ανοιχτής πολιτικής συνεννόησης.
Χωρίς να ξεπλένουμε κανέναν αλλά κυρίως χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε.
Αλλά και χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στην παγίδα της υποτιθέμενης ιδεολογικής καθαρότητας.
Αυτό σημαίνει ηγεμονία. Σημαίνει η δυνατότητα να συγκροτήσουμε πλειοψηφικό ρεύμα με άξονα πάντα το πρόγραμμά μας.
Και με αυτή τη γραμμή πρέπει να συγκροτήσουμε και τα ψηφοδέλτιά μας.
Ανοιχτά, πολυσυλλεκτικά, ελκυστικά στη κοινωνία.
Τα ψηφοδέλτια της μεγάλης νίκης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μέχρι τον σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης.
Και ας έχουμε επίγνωση, αυτό δεν θα είναι το τέλος του δρόμου. Θα είναι η αρχή.
Τον δρόμο αυτόν θα τον βαδίσουμε με σίγουρα και σταθερά βήματα, και με την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας.
Η Ελλάδα της δημοκρατίας, την κοινωνικής δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας, θα νικήσει.
Η δίκαιη Ελλάδα είναι το μέλλον.
Και θα το κατακτήσουμε.
Η διαρκής ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.
Μπροστά μας βρίσκεται μια τεράστια ιστορική ευθύνη. Και πρέπει να ανταποκριθούμε.
Δίνοντας τον αγώνα στο πολιτικό πεδίο, αλλά και μέσα στην κοινωνία.
Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο τον κόσμο, και δίνοντας ελπίδα και προοπτική με το πρόγραμμα και την στρατηγική μας.
Μπολιάζοντας τα κινήματα με πείσμα, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία.
Ανασυγκροτώντας διαρκώς τις δυνάμεις μας και εξειδικεύοντας τις θέσεις και την στρατηγική μας.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να δούμε και την πορεία μέσα στο κόμμα μας.
Να είμαστε σοβαροί, να δουλεύουμε σοβαρά, με αίσθηση της μεγάλης και ιστορικής ευθύνης.
Να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες. Τον μικροπαραγοντισμό και τον μεγαλοπαραγοντισμό. Τις τρικυμίες μέσα στα ποτήρια. Τις υπαρξιακές κρίσεις και κρίσεις ταυτότητας για ψύλλου πήδημα.
Να ανοίξουμε ακόμα περισσότερο το κόμμα στην κοινωνία.
Να συγκροτήσουμε συμμαχίες. Με κοινωνικές αναφορές. Στην βάση της αξιοπιστίας και της ανοιχτής πολιτικής συνεννόησης.
Χωρίς να ξεπλένουμε κανέναν αλλά κυρίως χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε.
Αλλά και χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στην παγίδα της υποτιθέμενης ιδεολογικής καθαρότητας.
Αυτό σημαίνει ηγεμονία. Σημαίνει η δυνατότητα να συγκροτήσουμε πλειοψηφικό ρεύμα με άξονα πάντα το πρόγραμμά μας.
Και με αυτή τη γραμμή πρέπει να συγκροτήσουμε και τα ψηφοδέλτιά μας.
Ανοιχτά, πολυσυλλεκτικά, ελκυστικά στη κοινωνία.
Τα ψηφοδέλτια της μεγάλης νίκης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μέχρι τον σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης.
Και ας έχουμε επίγνωση, αυτό δεν θα είναι το τέλος του δρόμου. Θα είναι η αρχή.
Τον δρόμο αυτόν θα τον βαδίσουμε με σίγουρα και σταθερά βήματα, και με την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας.
Η Ελλάδα της δημοκρατίας, την κοινωνικής δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας, θα νικήσει.
Η δίκαιη Ελλάδα είναι το μέλλον.
Και θα το κατακτήσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου