Κι εμείς τί περιμένουμε;

"Κι εμείς τι περιμένουμε;
Ότι οι αχόρταγοι θα μας δώσουν κάτι;
Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουν αντί να μας καταβροχθίσουν ;
Μπέρτολ Μπρέχτ

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, 30 Απρίλη 2015, μετά τις εσωτερικές αλλαγές στην διαπραγματευτική ομάδα της Κυβέρνησης που ανέλαβε τις συνομιλίες με τους θεσμούς, χωρίς να έχει εγκαταλειφθεί όπως τουλάχιστον επισήμως δηλώνεται το αρχικό πλάνο και η στόχευση της διαπραμάτευσης, φαίνεται ότι οι διαδικασίες επιταχύνονται, η ομάδα «ρολάρει», ο προπονητής δικαιώνεται όπως θα λέγαμε και στην ποδοσφαιρική γλώσσα .

Φυσικά αυτό που θα κρίνει τις κινήσεις τακτικής είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ,που σε αυτή την φάση φαίνεται ότι δεν μπορεί να είναι άλλο από μια μεταβατική λύση που θα λύνει προσωρινά το πρόβλημα της ρευστότητας έναντι ανταλλαγμάτων που θα προδικάζουν μόνιμες καταστάσεις, που δεν μπορούν να συγκροτούν την έννοια του « έντιμου συμβιβασμού»

Επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο, που δεν είναι πάντοτε χρήμα, οχυρωμένη πίσω από την δημιουργική ασάφεια αντί να ξεκαθαρίσει από την αρχή το τοπίο η κυβέρνηση βρίσκεται σε χειρότερη θέση από αυτή που ήταν την επόμενη των εκλογών.

Οι διαβεβαιώσεις ότι θα εξοφλήσουμε όλο το χρέος και μάλιστα στο διηνεκές από τον Υπουργό Οικονομικών και τον Πρόεδρο της δημοκρατίας, δηλωτικές της μετατόπισης από την επιδίωξη απομείωσης και διαγραφής του χρέους, δεν αντισταθμίζονται με τις αντίθετες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΕΛ και τις πρωτοβουλίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά μαρτυρούν έλλειμμα συνοχής και στρατηγικής και αυτό είναι το πρόβλημα και όχι τα πρόσωπα .

Καμιά όμως στρατηγική δεν μπορεί παρά να βασίζεται στην συγκεκριμένη ανάλυση της πραγματικότητας και η πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την αδυναμία της χώρας μας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Τα δάνεια ούτε βιώσιμα είναι ούτε εξυπηρετήσιμα.

Το χρέος αποτελεί ταξικό μέγεθος και μόνο η διαρκής ταξική πάλη και η ρήξη με τους τοκογλύφους δανειστές θα δημιουργεί όρους για το ξεπέρασμα της ανθρωπιστικής κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Το ουσιαστικό χρέος της Αριστεράς είναι να εξηγήσει στους εργαζομένους και τους αποκλεισμένους από την παραγωγή την πραγματική κατάσταση που βρισκόμαστε να εμπλακεί και να εμπλέξει τα λαϊκά στρώματα στο δύσκολο αγώνα για έξοδο από την κρίση την ανασυγκρότηση της οικονομίας και την ανατροπή του συστήματος που τις αναπαραγάγει.

Υ.Γ Το ζήτημα της ανασυγκρότησης της οικονομίας επείγει και εκεί θα έπρεπε έστω και πιλοτικά να δοθούν τα πρώτα χρήματα και όχι στους τοκογλύφους δανειστές για να καταδειχθεί ότι μόνο με την επανεκκίνηση της οικονομίας και την δημιουργία θέσεων εργασίας μπορούμε να ελπίζουμε.

Νίκος Τζάρας
Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Χανίων