Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Δελτίο τύπου της οργάνωσης Χανίων της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ)
Στις πρυτανικές εκλογές στο Πολυτεχνείο Κρήτης είδαμε, ξανά, πως εννοούν τη δημοκρατία το υπουργείο και οι «πρόθυμοι» υποστηρικτές του όπως ο κ. Γρυσπολάκης. Γνωστοί και από παλιότερα μπράβοι, εμφανίστηκαν στο χώρο που ψήφιζαν τα μέλη ΔΕΠ προκαλώντας τους φοιτητές. Πέρα από όποιο φυσικό πρόσωπο τους κάλεσε, υπεύθυνη για την παρουσία τους είναι η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας που με βίαιο τρόπο επιβάλλουν το νόμο-πλαίσιο παρά το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που αναπτύχθηκε ενάντιά του. Αποτέλεσμα αυτής της φασιστικής επιμονής είναι και η «αρπαγή» της φοιτητικής κάλπης -χωρίς απόφαση γενικής συνέλευσης- που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την παρουσία μπράβων.
Δεν μας εκφράζουν οι εκκλήσεις για επανάληψη των εκλογών επειδή δεν καταμετρήθηκαν οι ψήφοι των φοιτητών. Οι ίδιοι οι φοιτητές είχαν αποφασίσει την προηγούμενη μέρα στη συνέλευσή τους καμία συμμετοχή στις εκλογές αυτές, και σε καμία περίπτωση δεν είχαν αποφασίσει να υπερασπιστούν με τέτοια θέρμη -όπως κάποιοι άλλοι- το δικαίωμα στην ψηφοφορία.
Οι αγώνες για την κατάργηση του νόμου δεν συμβαδίζουν με την αυταπάτη της «φοιτητικής συμμετοχής», που δημιουργεί πελατειακές σχέσεις ανάμεσα σε φοιτητές και υποψήφιους πρυτάνεις και βάζει τους φοιτητές να ψηφίσουν για το ποιός θα είναι ο καλύτερος εφαρμοστής της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης σε κάθε σχολή. Δεν υπάρχει καμιά ψευδαίσθηση δημοκρατίας σε μια ρύθμιση που επιτίθεται στο φοιτητικό συνδικαλισμό και γελοιοποιεί την έννοια της συμμετοχής. Ο μόνος τρόπος οι φοιτητές να έχουν ουσιαστικό λόγο είναι η συμμετοχή τους στις μαζικές διαδικασίες των συλλόγων, στις συνελεύσεις και τους αγώνες τους.
Η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου παιδείας θέλουν με κάθε τρόπο να τελειώνουν με το δημόσιο πανεπιστήμιο. Προσπαθούν να εφαρμόσουν το νόμο καλώντας τα πανεπιστήμια τμηματικά να εφαρμόσουν τις επιμέρους διατάξεις του, όπως η εκλογή πρυτανικών αρχών, οι εσωτερικοί κανονισμοί, η αξιολόγηση, προκειμένου να αποφύγουν μια συνολική σύγκρουση από την οποία δεν μπορεί παρά να βγουν χαμένοι.
Υπάρχει ένα βαθύ χάσμα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Από τη μία οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι αποφάσεις τους, οι αγωνιζόμενοι, αξιοπρεπείς πανεπιστημιακοί, ο λαός που έχει δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές. Από την άλλη η κυβέρνηση και το υπουργείο, οι καθηγητές – managers και οι υποψήφιοι Πρυτάνεις που φτιάχνουν την εκλογική τους πελατεία. Όλοι αυτοί που προωθούν τη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου και την άλωσή του από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Είναι ξεκάθαρο με ποιους είμαστε ...