Τις τελευταίες μέρες ο κ. Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών
περιοδεύει και πάλι στην Ευρώπη, έχοντας στις αποσκευές τους το νέο φορολογικό
νόμο για το οποίο επέδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ( πέραν τον ήδη άλλων
ψηφισάντων νόμων της καλής υποταγής από την κυβέρνηση τους), που για πολλούς
αποτελεί την λαιμητόμο ή το τελευταίο χτύπημα για την τελική εξόντωση του
ελληνικού λαού, και κυρίως της μεσαίας τάξης.
Το παράδοξο για την τελευταία είναι το κατά δήλωση του
πρωθυπουργού, «ιδιαίτερο» ενδιαφέρον που δείχνει και θα συνεχίσει να δείχνει
αυτός για αυτήν. Ας φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν δεν έδειχνε αυτό το ενδιαφέρον…
Όμως για να αντιληφθούμε για ποιο λόγο οι «εταίροι» και
δανειστές μας δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον νέο φορολογικό νόμο και τα
πιθανά έσοδα του θα πρέπει να συνειδητοποιούσαμε το μέγεθος της εμπλοκής τους
σε αυτό που ονομάζουμε ελληνικό δημόσιο χρέος.
Μετά το κούρεμα του ελληνικού χρέους το 2011 (PSI), στα
χέρια των δανειστών μας (ΤΡΟΪΚΑ ) βρίσκεται το 80 της εκατό του ελληνικού
χρέους. Από αυτό το 80 της εκατό, το 34 της εκατό προέρχεται από τα δάνεια πού
έλαβε η χώρα μας μέσα από το Μηχανισμό Σταθερότητας, το 16 της εκατό από διμερή
δάνεια, το 13 της εκατό είναι ομόλογα που έχει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ), το 8 της εκατό είναι στα χέρια του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ), ενώ το υπόλοιπο μέχρι το 80 της εκατό είναι
έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου. Αρά αντιλαμβάνεται κανείς με τόσο μεγάλο χρέος
που κατέχουν στα χέρια τους οι δανειστές μας , το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που
επιδεικνύουν για την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσω της φορολογίας άρα και του
πόσο είναι προσαρμοσμένος ο νέος φορολογικός νόμος για να επιτύχει αυτό τον
στόχο. Δεν είναι λοιπόν τυχαίος ο φανατισμός που επιδεικνύουν για τα φορολογικά
έσοδα…και την ενδεχόμενη αύξηση τους…
‘Όμως πέραν του φορολογικού νόμου ιδιαίτερο ενδιαφέρον
επιδεικνύουν και για το κομμάτι των αποκρατικοποιήσεων.
Σε σχέση με το κομμάτι των αποκρατικοποιήσεων θα πρέπει να
αντιληφθούμε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η στάση του πρωθυπουργού στην Βαυαρία
όταν αυτός επισκεπτόταν το Μόναχο την προηγούμενη εβδομάδα. Πέραν των
διπλωματικών λόγων που μπορεί κάποιος να επικαλεστεί είναι και οι λεγόμενοι
επιχειρηματικοί λόγοι, για τους οποίους δεν θα πρέπει να ξεχνάμε μια σημαντική
παράμετρο: Το Βερολίνο σπρώχνει συντονισμένα όλα τα γερμανικά συμφέροντα προς
την μεριά της Ελλάδας για να επωφεληθούν από τις τυχόν ευκαιρίες που θα
παρουσιαστούν. Επίσης η κυβέρνηση του Βερολίνου ζήτησε και έλαβε δέσμευση από
την Ελληνική πλευρά ότι οι γερμανικές εταιρίες θα έχουν τον πρώτο λόγο.
Στο σημείο αυτό και όσον αφορά τις αποκρατικοποιήσεις δεν θα
πρέπει να μας διαφεύγει το τι επιχειρείται το τελευταίο διάστημα με την
γενικότερη τάση για ξεπούλημα με όρους πονηρού μάρκετινγκ (δες περίπτωση
ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΛΑΧΕΙΩΝ)…
Ο στόχος λοιπόν δεν είναι μόνο να πάρουν πίσω τα δανεικά που
μας έδωσαν αλλά κάτι ακόμα σημαντικότερο, το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει:
Να εξαρθρώσουν όλο τον μηχανισμό του ελληνικού κράτους και να υποδουλώσουν τον
ελληνικό λαό …
Στα παραπάνω για να μην θεωρηθούμε εκ τον προτέρων
υπερβολικοί θα πρέπει να αναδείξουμε και μια τελευταία παράμετρο ή αλλιώς μια
τελευταία πράξη του δράματος που ζούμε…
Στις 12 Δεκεμβρίου τυπώθηκε το υπ’ αριθμόν 240 φύλλο της
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, το όποιο πέραν του γεγονότος ότι περιέχει μια ακόμα
ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ- νέα ήθη στην κατά πολλούς κουτσουρεμένης μας
δημοκρατία- πλέον και με νόμο παραδίδει της ΕΘΝΙΚΗΣ μας ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ στους
δανειστές μας (ΤΡΟΪΚΑ). Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα : “Το δικαιούχο Κράτος-
Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και ΤΧΣ παραιτούνται αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα
από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με
τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών
σχετικά με την παρούσα Σύμβαση. (…) Ούτε το δικαιούχο κράτος- μέλος, ούτε η
Τράπεζα της Ελλάδος ούτε κανένα από τα περιουσιακά του στοιχεία εξαιρούνται,
λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης- πριν ή
μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης – ή εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε
ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με την Σύμβαση Τροποποίησης»…
Τελειώνοντας για να γίνουμε κάπως σοφότεροι θα πρέπει να
προβούμε σε μια σειρά απλοϊκών άλλα σημαντικών διαπιστώσεων για το τι είμαστε
πλέον σαν χώρα και σαν λαός…
Ένας λαός εξαθλιωμένος στα όρια του και μια πατρίδα χωρίς
κυριαρχία που ξεπουλά όσο – όσο την περιουσίας της…για να βρει την εύνοια των
βιαστών της … με συγχωρείται των δανειστών της…
Δυστυχώς αυτές τις πικρές αλήθειες θα πρέπει να τις
συνειδητοποιήσουμε και να καταλάβουμε επιτέλους τι πρέπει και τι οφείλουμε να
κάνουμε…
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ …
Μιλτιάδης Κλωνιζάκης
